máng yuè
máng huǒ
máng rán
máng rǒng
máng gōng
máng xiáng
máng pò
máng yīn
máng hé
máng luàn
máng láng
máng dao
máng rén
máng jí
máng huó
máng jù
máng rè
máng máng
máng lù
máng cù
máng hu
máng bìng
máng jié
máng shēn
máng yín
cáo láng
jiàn láng
xiè láng
qián láng
ā láng
jiāng láng
lù láng
yán láng
bù láng
jiǎng láng
èr láng
zhōu láng
wǔ láng
zhuàng láng
fó láng
hé láng
shěn láng
yuán láng
gē láng
màn láng
yá láng
shěng láng
máng láng
fù láng
qīng láng
shī láng
xīng láng
máng láng
tán láng
lú láng
liú láng
jùn láng
yǔ láng
yú láng
bǔ láng
dùn láng
yán láng
huān láng
liù láng
chén láng
qíng láng
fěn láng
cháo láng
jié láng
wàng láng
sàn láng
hú láng
nǎi láng
suǒ láng
xiāo láng
zhòng láng
xiān láng
biàn láng
shì láng
yù láng
sān láng
fèng láng
bā láng
liè láng
zhāi láng
pǐn láng
xián láng
zhǎo láng
jǐn láng
féng láng
guō láng
bàn láng
dōng láng
xiǎo láng
xī láng
chéng láng
zhú láng
huò láng
mǎ láng
cái láng
ruǎn láng
mén láng
wài láng
niú láng
hān láng
yán láng
nèi láng
fǎ láng
lǎo láng
lín láng
zhào láng
huā láng
xīn láng
jié láng
hǎi láng
xíng láng
huì láng
yù láng
cūn láng
xuān láng
zhōng láng
shān láng
sūn láng
xiàng láng
hù láng
niǎn láng
pān láng
kū láng
bīn láng
cháng láng
tián láng
yì láng
tái láng
lìng láng
dāng láng
qián láng
míng láng
wǎn láng
hù láng
wén láng
péng láng
xuǎn láng
nǚ láng
shí láng
zhū láng
shū láng
ér láng
liǔ láng
zhā láng
忙郎mángláng
(1) 也叫“忙儿”，宋元时俗语，指村童
英rustic boy⒈ 村人的通称。
引元睢景臣《哨遍·高祖还乡》套曲：“王乡老执定瓦臺盘， 赵忙郎抱着酒葫芦。”
⒉ 急急忙忙。
引《刘知远诸宫调·君臣弟兄子母夫妇团圆》：“欲待拏捉难当堵，三婆二妇号逃哭，忙郎脱命，怎藉牛畜。”
⒊ 村人的通称。
引元睢景臣《哨遍·高祖还乡》套曲：“王乡老执定瓦臺盘， 赵忙郎抱着酒葫芦。”
⒋ 急急忙忙。
引《刘知远诸宫调·君臣弟兄子母夫妇团圆》：“欲待拏捉难当堵，三婆二妇号逃哭，忙郎脱命，怎藉牛畜。”
忙máng(1)（形）事情多；不得空：繁～｜这几天很～。(2)（动）急迫不停地、加紧地做：你近来～些什么？｜他一个人～不过来。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。