lú qín
lú lú
lú láng
lú bǐ
lú shēng
lú shā
lú luò
lú bù
lú bó
lú tíng
lú jī
lú zhì
lú jiā
lú yī
lú qí
lú fū
lú liè
lú báo
lú nǚ
lú lǐ
lú shǐ
lú pú
lú què
lú quǎn
lú gōng
lú mǐ
lú hú
lú gé
lú wáng
lú qián
lú gǒu
lú zhì
lú biǎn
lú mù
lú tóng
lú jú
lú ér
lú dōu
cáo láng
lú láng
qián láng
cháo láng
qīng láng
shū láng
hù láng
zhuàng láng
mǎ láng
jùn láng
niú láng
liú láng
bīn láng
zhòng láng
biàn láng
zhāi láng
zhōng láng
cūn láng
bàn láng
xīn láng
wén láng
liè láng
qián láng
zhū láng
huì láng
ā láng
mén láng
tán láng
pān láng
wài láng
yán láng
hān láng
hù láng
jiāng láng
péng láng
fó láng
dùn láng
jǐn láng
jiàn láng
huā láng
yá láng
kū láng
chén láng
guō láng
zhā láng
niǎn láng
tián láng
lín láng
nǚ láng
èr láng
hé láng
máng láng
xī láng
dōng láng
fǎ láng
yú láng
xīng láng
yì láng
lù láng
xiè láng
wǔ láng
xiān láng
lìng láng
màn láng
shì láng
jié láng
huān láng
míng láng
yán láng
ér láng
xuǎn láng
zhǎo láng
xiǎo láng
yù láng
cái láng
zhào láng
shī láng
suǒ láng
zhōu láng
shěn láng
fèng láng
hú láng
nǎi láng
lǎo láng
xíng láng
hǎi láng
nèi láng
tái láng
cháng láng
gē láng
dāng láng
liǔ láng
yǔ láng
féng láng
bù láng
máng láng
shí láng
jié láng
qíng láng
jiǎng láng
bā láng
shān láng
xuān láng
fěn láng
xiāo láng
wàng láng
yuán láng
sàn láng
liù láng
yán láng
sān láng
shěng láng
xiàng láng
sūn láng
fù láng
wǎn láng
zhú láng
bǔ láng
pǐn láng
ruǎn láng
huò láng
yù láng
chéng láng
xián láng
⒈ 传说唐时有卢家子弟，为校书郎时年已老，因晚娶而遭妻怨。 宋钱易《南部新书》丁：“卢家有子弟，年已暮犹为校书郎，晚娶崔氏女， 崔有词翰，结褵之后，微有慊色。 卢因请诗以述怀为戏。
引崔立成诗曰：‘不怨卢郎年纪大，不怨卢郎官职卑，自恨妾身生较晚，不见卢郎年少时。’”
后用为典故。 宋周邦彦《玉楼春》词：“夕阳深锁緑苔门，一任卢郎愁里老。”
元密子瑜《临江仙》词：“卢郎心未老， 潘令鬢先皤。”
⒉ 传说唐时有卢家子弟，为校书郎时年已老，因晚娶而遭妻怨。 宋钱易《南部新书》丁：“卢家有子弟，年已暮犹为校书郎，晚娶崔氏女， 崔有词翰，结褵之后，微有慊色。 卢因请诗以述怀为戏。
引崔立成诗曰：‘不怨卢郎年纪大，不怨卢郎官职卑，自恨妾身生较晚，不见卢郎年少时。’”
后用为典故。 宋周邦彦《玉楼春》词：“夕阳深锁緑苔门，一任卢郎愁里老。”
元密子瑜《临江仙》词：“卢郎心未老， 潘令鬢先皤。”
卢lú（Lú）姓。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。