wǎn lǒu
wǎn jiǎo
wǎn lián
wǎn yè
wǎn liū
wǎn cí
wǎn gē
wǎn dài
wǎn lù
wǎn lì
wǎn liè
wǎn tuī
wǎn wǎn
wǎn sù
wǎn mǎn
wǎn sòng
wǎn chè
wǎn qiān
wǎn fù
wǎn gū
wǎn xū
wǎn zhàng
wǎn fū
wǎn rèn
wǎn qǐ
wǎn jù
wǎn huí
wǎn jìn
wǎn qiáng
wǎn liú
wǎn zhuǎn
wǎn cáo
wǎn cí
wǎn xī
wǎn tóng
wǎn zhēn
wǎn é
wǎn lù
wǎn dào
wǎn shì
wǎn jiù
wǎn sàng
wǎn gōng
wǎn yǐn
wǎn qíng
wǎn lù
wǎn láng
dāng láng
suǒ láng
jiāng láng
liú láng
yù láng
wài láng
cháo láng
fěn láng
cūn láng
shī láng
jiàn láng
bīn láng
hān láng
ér láng
màn láng
yuán láng
yǔ láng
jiǎng láng
fǎ láng
chéng láng
qíng láng
lù láng
sàn láng
sūn láng
biàn láng
bù láng
zhuàng láng
wǎn láng
mén láng
féng láng
liù láng
guō láng
bàn láng
sān láng
shì láng
qián láng
gē láng
pǐn láng
liǔ láng
zhòng láng
xiǎo láng
xuān láng
mǎ láng
zhǎo láng
shān láng
nǚ láng
xián láng
kū láng
shěn láng
chén láng
xuǎn láng
tián láng
lìng láng
yú láng
ruǎn láng
hé láng
hù láng
yì láng
dùn láng
qīng láng
xiè láng
péng láng
niǎn láng
máng láng
bā láng
zhōng láng
niú láng
máng láng
zhú láng
nèi láng
xiàng láng
wàng láng
zhāi láng
míng láng
shū láng
jùn láng
yán láng
xī láng
xíng láng
cáo láng
tán láng
zhōu láng
lín láng
èr láng
shěng láng
jié láng
shí láng
lǎo láng
ā láng
huā láng
tái láng
xiāo láng
yá láng
lú láng
cháng láng
jié láng
wén láng
xiān láng
huò láng
nǎi láng
wǔ láng
hǎi láng
zhū láng
hù láng
yán láng
fó láng
huān láng
bǔ láng
pān láng
huì láng
jǐn láng
fèng láng
xīng láng
zhā láng
xīn láng
cái láng
liè láng
yù láng
yán láng
qián láng
zhào láng
dōng láng
hú láng
fù láng
⒈ 出殡时牵引灵柩唱挽歌的人。
引《晋书·礼志中》：“成帝咸康七年，皇后杜氏崩……有司又奏，依旧选公卿以下六品子弟六十人为挽郎。”
南朝宋刘义庆《世说新语·纰漏》：“武帝崩，选百二十挽郎，一时之秀彦， 育长亦在其中。”
宋苏轼《艾子杂说》：“挽郎乃死者之导也。”
鲁迅《中国小说史略》第八篇：“《李娃传》，言滎阳巨族之子溺於长安倡女李娃，贫病困顿，至流落为挽郎。”
挽wǎn(1)（动）向上卷（衣服）：～袖子｜～裤腿。(2)（动）牵引（车辆）。(3)（动）哀悼死者：～目｜～歌。(4)（动）同“绾”。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。