niǎn láng
niǎn hé
niǎn jiǎo
niǎn bì
niǎn lù
niǎn lù
niǎn yú
niǎn dào
niǎn zhòng
niǎn sòng
niǎn luò
niǎn shàng
niǎn shū
niǎn xí
niǎn gǔ
niǎn yù
niǎn gé
niǎn xià
niǎn péng
niǎn yú
niǎn chéng
niǎn cóng
niǎn fū
niǎn zhì
niǎn chē
niǎn yùn
liǔ láng
cūn láng
èr láng
suǒ láng
liù láng
nèi láng
bǔ láng
nǚ láng
zhú láng
xíng láng
pǐn láng
qián láng
zhōu láng
zhā láng
xiān láng
cháo láng
xī láng
tián láng
wǔ láng
jǐn láng
chéng láng
bīn láng
xuān láng
fěn láng
shěn láng
jiāng láng
xuǎn láng
yán láng
fó láng
qián láng
liè láng
mǎ láng
xīng láng
shì láng
chén láng
guō láng
shěng láng
niú láng
wǎn láng
tái láng
qíng láng
xiè láng
hú láng
shí láng
cáo láng
yì láng
máng láng
hé láng
máng láng
zhāi láng
bàn láng
shū láng
míng láng
bā láng
cháng láng
zhòng láng
jiǎng láng
jiàn láng
màn láng
lù láng
ā láng
gē láng
huì láng
xiàng láng
hān láng
pān láng
yù láng
biàn láng
jùn láng
cái láng
sūn láng
huò láng
péng láng
fǎ láng
yù láng
hù láng
wài láng
yá láng
xiāo láng
dùn láng
kū láng
féng láng
niǎn láng
jié láng
yán láng
wàng láng
fù láng
huān láng
hǎi láng
zhū láng
xiǎo láng
lìng láng
nǎi láng
mén láng
yú láng
ruǎn láng
ér láng
zhuàng láng
zhōng láng
zhǎo láng
sàn láng
yán láng
wén láng
hù láng
lǎo láng
lú láng
shī láng
lín láng
tán láng
dōng láng
qīng láng
xián láng
xīn láng
jié láng
dāng láng
shān láng
yuán láng
liú láng
yǔ láng
bù láng
zhào láng
fèng láng
huā láng
sān láng
⒈ 宫廷中引御辇的官。
引《汉书·刘向传》：“向字子政，本名更生。年十二，以父德任为輦郎。”
颜师古注引服虔曰：“輦郎，如今引御輦郎也。”
唐杜牧《偶题》诗：“甘罗昔作秦丞相， 子政曾为汉輦郎。”
辇niǎn（名）古时用人拉的车；后来的指帝王坐的车子。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。