zhū lòu
zhū jiā
zhū bǐ
zhū yú
zhū tiān
zhū yí
zhū è
zhū yǒu
zhū shì
zhū gū
zhū hóu
zhū jiān
zhū jī
zhū sè
zhū shēng
zhū zǐ
zhū rén
zhū chǔ
zhū xǔ
zhū sūn
zhū gě
zhū fāng
zhū huá
zhū mù
zhū bái
zhū shuǐ
zhū shēn
zhū dōu
zhū gōng
zhū xiè
zhū wáng
zhū wèi
zhū duō
zhū wàng
zhū qīng
zhū gōng
zhū zhè
zhū liáo
zhū chén
zhū xiāng
zhū yú
zhū jī
zhū fù
zhū jiù
zhū wèi
zhū xìng
zhū dì
zhū fāng
zhū shén
zhū fù
zhū yuán
zhū xiōng
zhū fān
zhū jié
zhū rú
zhū láng
zhū kē
zhū xíng
zhū zhēn
zhū jiān
zhū fán
zhū shū
zhū cáo
zhū bān
zhū huái
zhū féng
zhū zhòng
zhū hú
zhū mǔ
zhū guì
zhū jūn
zhū gū
zhū máo
zhū lǚ
zhū biǎo
zhū qiú
zhū guó
zhū luó
zhū xià
zhū zhè
zhū wèn
sūn láng
jùn láng
ér láng
máng láng
hù láng
yù láng
zhōu láng
cūn láng
wǔ láng
cáo láng
sān láng
nèi láng
cháng láng
yán láng
yá láng
liè láng
tái láng
chén láng
bīn láng
bā láng
ā láng
fěn láng
xīng láng
zhǎo láng
shěn láng
shān láng
huā láng
guō láng
xiè láng
jié láng
yú láng
shū láng
pǐn láng
huì láng
fó láng
shí láng
nǚ láng
yán láng
yuán láng
xīn láng
jiǎng láng
xiān láng
fù láng
shěng láng
fǎ láng
mén láng
huān láng
hān láng
sàn láng
xíng láng
wài láng
kū láng
yǔ láng
shī láng
xiǎo láng
jǐn láng
yù láng
nǎi láng
shì láng
xuān láng
zhā láng
èr láng
xuǎn láng
cái láng
bǔ láng
yì láng
zhú láng
xī láng
féng láng
lù láng
lìng láng
zhòng láng
pān láng
dāng láng
zhū láng
gē láng
qíng láng
míng láng
niú láng
màn láng
liǔ láng
hé láng
wàng láng
lǎo láng
lú láng
zhōng láng
liú láng
ruǎn láng
péng láng
fèng láng
máng láng
tián láng
zhào láng
biàn láng
hǎi láng
dōng láng
bù láng
dùn láng
jiàn láng
xián láng
qián láng
suǒ láng
huò láng
hú láng
wén láng
liù láng
bàn láng
yán láng
niǎn láng
chéng láng
xiāo láng
zhāi láng
qián láng
tán láng
jiāng láng
mǎ láng
lín láng
wǎn láng
xiàng láng
qīng láng
zhuàng láng
cháo láng
hù láng
jié láng
⒈ 指郎官。按《汉书》作“诸曹郎”。
引《史记·魏其武安侯列传》：“魏其已为大将军后，方盛， 蚡为诸郎，未贵，往来侍酒魏其，跪起如子姓。”
⒉ 年轻子弟。
引唐元稹《连昌宫词》：“力士传呼觅念奴，念奴潜伴诸郎宿。”
宋辛弃疾《鹧鸪天·读渊明诗不能去手戏作小词以送之》词：“若教王谢诸郎在，未抵柴桑陌上尘。”
诸zhū(1)（形）众；许多：～公｜～侯｜～ 君｜～位｜～子百家。(2)姓。诸zhū（助）〈书〉“之于（於）”或“之乎”的合音：付～实施（=之于）｜公～社会（=之于）｜有～？（=之乎）
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。