jié kè
jié mài
jié gé
jié jì
jié gòu
jié rén
jié sǒng
jié zī
jié lì
jié cāo
jié wěi
jié jù
jié jùn
jié zhāng
jié qǐ
jié sī
jié shí
jié xiá
jié biǎo
jié xiù
jié chū
jié bǐ
jié láng
jié dà
jié gé
jié yá
jié jùn
jié zǐ
jié jié
jié mù
jié tè
jié jì
jié rán
jié huá
jié guān
jié yì
jié kuí
jié zuò
jié wū
jié shì
jié ào
jié bào
jié yǔ
jié zhì
shū láng
xíng láng
xiān láng
yán láng
sàn láng
jǐn láng
zhōng láng
fèng láng
bù láng
hǎi láng
chéng láng
pān láng
cháo láng
tái láng
guō láng
zhòng láng
hú láng
cáo láng
péng láng
lǎo láng
lìng láng
huò láng
xián láng
yán láng
yán láng
liè láng
zhú láng
huā láng
jiǎng láng
pǐn láng
suǒ láng
niú láng
liú láng
fǎ láng
zhāi láng
èr láng
nǎi láng
huān láng
xiǎo láng
bàn láng
fó láng
yì láng
zhào láng
jié láng
xuǎn láng
shì láng
nèi láng
xīn láng
xiāo láng
lù láng
cái láng
dùn láng
mén láng
wǔ láng
zhuàng láng
ā láng
lín láng
zhū láng
bīn láng
shī láng
yá láng
féng láng
mǎ láng
máng láng
jiàn láng
zhǎo láng
dōng láng
ruǎn láng
jiāng láng
qīng láng
hé láng
yù láng
fěn láng
ér láng
wén láng
yǔ láng
dāng láng
wǎn láng
bǔ láng
shí láng
shān láng
míng láng
shěng láng
gē láng
xiè láng
xiàng láng
tán láng
máng láng
huì láng
zhā láng
xī láng
qián láng
liǔ láng
yú láng
sān láng
qíng láng
sūn láng
biàn láng
yuán láng
qián láng
hù láng
màn láng
niǎn láng
bā láng
zhōu láng
liù láng
fù láng
xuān láng
tián láng
hān láng
wàng láng
lú láng
shěn láng
xīng láng
kū láng
wài láng
hù láng
nǚ láng
jùn láng
yù láng
chén láng
cūn láng
cháng láng
jié láng
⒈ 洁郎，和尚。
引元范子安《竹叶舟》楔子：“外扮杰郎惠安领丑行童上。”
明朱有燉《豹子和尚》第一折：“既受了持戒师，既做了善杰郎。”
杰jié(1)（名）才能出众的人：豪～｜俊～。(2)（形）杰出：～作。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。