xuān láng
bàn láng
dāng láng
jǐn láng
huò láng
míng láng
fó láng
yán láng
yù láng
zhào láng
chén láng
liè láng
yán láng
wài láng
sān láng
wén láng
xīng láng
pān láng
bīn láng
wàng láng
xiè láng
yán láng
lù láng
fǎ láng
qián láng
liù láng
màn láng
lú láng
biàn láng
huān láng
ruǎn láng
gē láng
péng láng
èr láng
fěn láng
guō láng
jié láng
shěng láng
chéng láng
sūn láng
cáo láng
nèi láng
xī láng
hù láng
wǎn láng
zhā láng
hé láng
shān láng
yá láng
shì láng
zhū láng
shī láng
qíng láng
tián láng
hān láng
xíng láng
yǔ láng
qīng láng
huì láng
shū láng
niú láng
zhāi láng
xián láng
kū láng
lín láng
tái láng
hù láng
lìng láng
nǎi láng
dōng láng
shí láng
ā láng
wǔ láng
fù láng
cūn láng
huā láng
tán láng
ér láng
féng láng
xīn láng
suǒ láng
cháng láng
zhú láng
jié láng
sàn láng
dùn láng
xiāo láng
qián láng
jùn láng
bā láng
liǔ láng
cái láng
zhǎo láng
yuán láng
mén láng
zhōng láng
niǎn láng
xuǎn láng
máng láng
xiǎo láng
mǎ láng
lǎo láng
fèng láng
jiǎng láng
liú láng
yú láng
zhòng láng
zhuàng láng
shěn láng
xiàng láng
hǎi láng
xiān láng
jiàn láng
yù láng
bù láng
máng láng
cháo láng
hú láng
zhōu láng
bǔ láng
nǚ láng
pǐn láng
yì láng
jiāng láng
⒈ 亦称“夕拜”。黄门侍郎的别称。 汉时，黄门郎可加官给事中，因亦称给事中为夕郎。
引汉应劭《汉官仪》卷上：“黄门侍郎，每日暮，向青琐门拜，谓之夕郎。”
唐宋之问《和姚给事寓直之作》诗：“清论满朝阳，高才拜夕郎。”
宋高承《事物纪原·三省纲辖·夕拜》：“汉给事中故事，每日暮时，入对青琐门拜，故谓之夕拜，亦为夕郎。”
宋洪迈《容斋四笔·官称别名》：“唐人好以它名标榜官称……给事郎为夕郎、夕拜。”
清钱谦益《祭翁太常文》：“余偕计吏，君官夕郎，握手道故，推星閲霜。”
夕xī(1)（形）太阳落山时：～阳｜～照。(2)（名）泛指晚上：前～。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。