màn pǐn
màn lè
màn gē
màn zhe
màn qiǎn
màn qiáng
màn huàn
màn guàn
màn mí
màn lù
màn kuì
màn huà
màn xián
màn dú
màn tán
màn wèi
màn yán
màn làn
màn zhì
màn huàn
màn juǎn
màn hú
màn pō
màn gǎng
màn làng
màn shì
màn sǒu
màn àn
màn xìng
màn kòu
màn lì
màn láng
màn xiě
màn jìn
màn hè
màn méi
màn lǐ
màn shuō
màn yān
màn yí
màn miè
màn yīng
màn xì
màn lán
màn yán
màn rán
màn tóu
màn zhǒng
màn mǒ
màn kuáng
màn mí
màn hàn
màn shān
màn luàn
màn mà
màn huà
màn yóu
màn miàn
màn wū
màn bāo
màn kōng
màn ér
màn liú
màn zhǐ
màn chéng
màn ěr
màn chán
màn shī
màn tiān
màn bǐ
màn yǎn
màn dào
màn yǔ
màn sù
màn chāo
màn lù
màn mǎng
màn jiāng
màn hú
màn yì
màn shēng
màn jiā
màn yě
màn màn
màn tí
màn shū
màn yǔ
màn cì
màn yuǎn
màn zī
màn jué
màn kǒu
màn yǎn
màn shī
màn shā
màn sàn
màn cháng
màn lüè
màn xiàn
màn wén
màn xiè
màn bō
màn yín
màn dàn
màn yún
màn shí
màn yuán
màn kè
màn bù
qíng láng
zhū láng
lú láng
ā láng
sūn láng
zhào láng
hù láng
guō láng
huā láng
zhòng láng
féng láng
lín láng
yuán láng
tián láng
qīng láng
jiǎng láng
wén láng
xiāo láng
bā láng
jié láng
shì láng
gē láng
yì láng
yán láng
nǎi láng
mén láng
huò láng
nǚ láng
fěn láng
bǔ láng
cáo láng
liǔ láng
niú láng
hù láng
jùn láng
xíng láng
pān láng
lù láng
zhā láng
hān láng
wài láng
shū láng
nèi láng
máng láng
fù láng
suǒ láng
shěng láng
biàn láng
ruǎn láng
xuǎn láng
zhuàng láng
yán láng
niǎn láng
wǔ láng
xiǎo láng
jiàn láng
míng láng
bù láng
zhú láng
liú láng
shěn láng
xiè láng
yá láng
pǐn láng
jié láng
fǎ láng
qián láng
lìng láng
xiàng láng
yǔ láng
bàn láng
zhāi láng
xuān láng
dāng láng
dùn láng
ér láng
liè láng
dōng láng
yù láng
cūn láng
hǎi láng
bīn láng
shī láng
máng láng
wàng láng
shí láng
qián láng
hú láng
cái láng
xián láng
tán láng
wǎn láng
péng láng
chéng láng
shān láng
chén láng
fó láng
liù láng
xī láng
zhōng láng
màn láng
kū láng
cháo láng
sān láng
sàn láng
yù láng
lǎo láng
cháng láng
mǎ láng
xīng láng
jǐn láng
yú láng
jiāng láng
huì láng
huān láng
hé láng
fèng láng
èr láng
zhōu láng
xīn láng
zhǎo láng
yán láng
tái láng
xiān láng
指唐(好工具.)朝元结。
借指放浪形骸不守世俗检束的文人。
⒈ 指唐朝元结。
引唐颜真卿《容州都督兼御史中丞本管经略使元君表墓碑铭》序：“将家瀼滨，乃自称浪士，著《浪説》七篇。及为郎，时人以浪者亦漫为官乎，遂见呼为‘漫郎’。”
宋黄庭坚《彫陂》诗：“穷山为吏如漫郎，安能为人作嚆矢。”
宋朱熹《寿母生朝》诗之三：“徙居邂逅成嘉遯，捧檄因循愧漫郎。”
⒉ 借指放浪形骸不守世俗检束的文人。
引郁达夫《穷乡独立日暮苍茫顾影自伤漫然得句》诗：“只愁物换星移后，反被旁人唤漫郎。”
漫màn(1)（动）水过满；向外流：水～出来了。(2)（形）到处都是；遍：～山遍野｜黄沙～天｜～天大雾。(3)（动）不受约束；随便：散～｜～谈｜～无目的。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。