lù pí
lù xiè
lù dì
lù chǔ
lù tōng
lù yùn
lù fēng
lù jūn
lù dào
lù bīng
lù dào
lù yíng
lù bó
lù chén
lù xù
lù hǎi
lù wáng
lù qiáo
lù shī
lù zé
lù chuán
lù jià
lù lù
lù láng
lù tǔ
lù wú
lù tián
lù yán
lù lí
lù shū
lù zhàn
lù dì
lù shàng
lù yè
lù jìng
lù zhēn
lù liáng
lù chāo
lù wèi
lù hún
lù mài
lù yóu
lù líng
lù shěn
lù jū
lù péng
lù qú
lù cì
lù lüè
lù biāo
lù chǎn
lù ǒu
lù luò
lù nì
lù tú
lù fèi
lù qiān
lù chù
lù lì
lù zǒu
lù shū
lù yè
lù chí
sūn láng
zhōng láng
huì láng
fèng láng
hù láng
shī láng
fù láng
xuān láng
liǔ láng
liè láng
dōng láng
yì láng
péng láng
hé láng
bīn láng
xīng láng
chén láng
yán láng
lìng láng
yǔ láng
jùn láng
wǎn láng
shì láng
zhāi láng
shū láng
wàng láng
jié láng
jiāng láng
hān láng
huān láng
tián láng
biàn láng
cháo láng
xiān láng
jǐn láng
wài láng
bù láng
fǎ láng
nǚ láng
zhú láng
míng láng
qián láng
dùn láng
zhòng láng
lù láng
xíng láng
shěng láng
wén láng
lín láng
tán láng
xiè láng
ér láng
wǔ láng
tái láng
mén láng
hǎi láng
yá láng
bàn láng
liù láng
cáo láng
máng láng
zhū láng
huò láng
máng láng
xiàng láng
lǎo láng
xīn láng
guō láng
qīng láng
chéng láng
xián láng
jié láng
jiǎng láng
shí láng
hú láng
fó láng
qián láng
ruǎn láng
jiàn láng
cái láng
féng láng
gē láng
sān láng
nèi láng
yú láng
ā láng
zhōu láng
bā láng
xī láng
niú láng
yán láng
èr láng
nǎi láng
fěn láng
shān láng
yù láng
zhǎo láng
yán láng
hù láng
yuán láng
dāng láng
kū láng
xiǎo láng
liú láng
xuǎn láng
pān láng
xiāo láng
zhuàng láng
lú láng
suǒ láng
niǎn láng
yù láng
zhā láng
cūn láng
màn láng
pǐn láng
shěn láng
qíng láng
mǎ láng
huā láng
cháng láng
sàn láng
zhào láng
bǔ láng
⒈ 指南朝陈后主宠臣陆瑜。
引《乐府诗集·清商曲辞四·明下童曲》：“陈孔骄赭白， 陆郎乘斑騅。徘徊射堂头，望门不欲归。”
唐李贺《夜坐吟》：“明星烂烂东方陲，红霞稍出东南涯， 陆郎去矣乘斑騅。”
王琦汇解：“《乐府·明下童曲》：‘ 陈孔骄白赭， 陆郎乘斑騅。’ 陈孔，谓陈宣、孔范 ； 陆谓陆瑜。皆陈后主狎客。”
陆地，高出水面的土地：大～。～路。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。