hú sān
hú chòu
hú jiā
hú ér
hú jié
hú jī
hú gǒu
hú cháng
hú huà
hú zhōu
hú lūn
hú dá
hú diào
hú chǎn
hú chú
hú huā
hú chá
hú mǎ
hú nào
hú yáng
hú shào
hú lú
hú lí
hú mò
hú chěng
hú gōng
hú liū
hú ná
hú lán
hú lú
hú bō
hú kè
hú bǐng
hú shā
hú lù
hú yán
hú dài
hú shū
hú chán
hú dà
hú yǐ
hú pàn
hú qin
hú lǔ
hú tū
hú xū
hú jiū
hú shān
hú shǔ
hú zuò
hú tiān
hú fēn
hú bài
hú měng
hú dié
hú xiān
hú shòu
hú làng
hú fú
hú lè
hú tu
hú chá
hú rán
hú lǔ
hú xì
hú qìn
hú mò
hú lí
hú zī
hú cáo
hú luàn
hú lù
hú jiǎo
hú níng
hú chá
hú nǎi
hú kǎn
hú shéng
hú bì
hú shì
hú guì
hú suī
hú guǐ
hú lǎo
hú qiāo
hú lù
hú zhōu
hú jī
hú jiā
hú qù
hú suàn
hú jiāo
hú yǎn
hú fēng
hú zhěng
hú mào
hú tóu
hú yǔ
hú yuè
hú yí
hú yè
hú zi
hú fēi
hú hǒng
hú tòng
hú xíng
hú gǔ
hú hú
hú zōu
hú fú
hú lōu
hú yuàn
hú chén
hú hé
hú yùn
hú lián
hú dié
hú yōng
hú dǎo
hú xǐ
hú piào
hú sēng
hú rán
hú niǎn
hú lài
hú qí
hú chě
hú lù
hú chuài
hú tòng
hú chuǎng
hú yán
hú líng
hú kǎo
hú shuō
hú bù
hú mǔ
hú lu
hú zuò
hú dòu
hú shí
hú sūn
hú fēng
hú chái
hú qìn
hú chōu
hú yí
hú yàn
hú cáo
hú dòng
hú cāi
hú lái
hú má
hú xīng
hú gǒu
hú chuáng
hú suī
hú cái
hú fěn
hú tóng
hú rán
hú qín
hú guā
hú dǐ
hú sāi
hú jiáo
hú bù
hú nú
hú dào
hú yuán
hú tī
hú wéi
hú lún
hú chuáng
hú lái
hú běn
hú wú
hú nòng
hú gǎo
hú cháo
hú chě
hú lóng
hú yún
hú qiāng
hú jiǎo
hú píng
hú táo
hú yàn
hú chàn
hú dí
hú rén
hú shū
hú tán
hú hùn
hú chuī
hú lù
hú bái
hú qìn
hú zhā
hú dì
hú zhī
hú qín
hú jiǎ
hú yuè
hú qì
⒈ 胡闹；胡为。
引明沉鲸《双珠记·遇淫持正》：“古云李下冠难整，岂容伊无仪胡逞。”
明沉璟《南曲谱·中吕过曲·鹘打兔》：“你忒胡逞，没忖度，没人情。”
明沉璟《越调过曲·博头钱》：“你好忒胡逞，你好不本分。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
逞读音：chěng逞chěng(1)（动）显示（才能；威风等）；夸耀。(2)（动）（坏主意）达到目的。(3)（动）纵容；放任。