hú yáng
hú mǔ
hú qù
hú chě
hú yǔ
hú bǐng
hú bù
hú yí
hú zi
hú jī
hú chōu
hú yǐ
hú zuò
hú liū
hú dà
hú bō
hú cháng
hú nào
hú yuè
hú wéi
hú suī
hú ér
hú měng
hú qiāo
hú qí
hú rán
hú lǔ
hú fēi
hú shān
hú dòng
hú yán
hú chén
hú jiā
hú rán
hú gǒu
hú qìn
hú kè
hú shí
hú cáo
hú gōng
hú tóng
hú tī
hú lǔ
hú chuài
hú fēng
hú lí
hú jiáo
hú bài
hú gǎo
hú lú
hú sāi
hú cháo
hú jiǎ
hú xíng
hú shéng
hú cáo
hú lún
hú chě
hú chá
hú fú
hú fěn
hú shòu
hú chěng
hú mò
hú kǎn
hú nú
hú yàn
hú bù
hú lù
hú yún
hú shū
hú chá
hú qín
hú dí
hú guǐ
hú mǎ
hú bái
hú xì
hú yè
hú yuàn
hú chòu
hú gǔ
hú dǐ
hú fēng
hú yǎn
hú sēng
hú guā
hú zhā
hú qín
hú chuǎng
hú chuī
hú tū
hú líng
hú qì
hú hǒng
hú piào
hú dié
hú táo
hú lù
hú chái
hú yùn
hú jiāo
hú rán
hú yán
hú lōu
hú zhōu
hú nǎi
hú jiǎo
hú qin
hú lǎo
hú chán
hú shū
hú xū
hú chuáng
hú shǔ
hú zī
hú dào
hú tán
hú gǒu
hú jié
hú níng
hú sān
hú shā
hú lái
hú dá
hú lí
hú huā
hú chú
hú qiāng
hú lú
hú qìn
hú zhī
hú zuò
hú shuō
hú hú
hú dài
hú chǎn
hú chàn
hú pàn
hú diào
hú fēn
hú làng
hú lè
hú píng
hú hé
hú zhōu
hú shào
hú jiǎo
hú jiā
hú lóng
hú nòng
hú cái
hú shì
hú lu
hú tiān
hú ná
hú zhěng
hú dǎo
hú tòng
hú tóu
hú dié
hú kǎo
hú dòu
hú mào
hú rén
hú jī
hú dì
hú qìn
hú luàn
hú hùn
hú xīng
hú fú
hú má
hú niǎn
hú suī
hú lūn
hú lán
hú yàn
hú běn
hú tòng
hú lù
hú lù
hú cāi
hú sūn
hú wú
hú tu
hú lù
hú lián
hú bì
hú yuè
hú lài
hú suàn
hú chá
hú huà
hú mò
hú xǐ
hú yōng
hú guì
hú jiū
hú xiān
hú lái
hú yí
hú yuán
hú chuáng
hú zōu
guó fēn
wù fēn
shěn fēn
shì fēn
qīng fēn
shuāng fēn
líng fēn
yán fēn
jī fēn
jiàng fēn
hǎi fēn
jìng fēn
liáng fēn
zéi fēn
míng fēn
āi fēn
kòu fēn
chén fēn
wàng fēn
xiāo fēn
luán fēn
xiāo fēn
liú fēn
yě fēn
jì fēn
xīng fēn
mí fēn
yí fēn
zhòng fēn
yuān fēn
biān fēn
sàng fēn
shèn fēn
gòu fēn
yān fēn
xiāo fēn
yūn fēn
chǔ fēn
dí fēn
dú fēn
yāo fēn
yú fēn
yāo fēn
zhàng fēn
jìn fēn
qì fēn
hūn fēn
hán fēn
mó fēn
xiāng fēn
hú fēn
yù fēn
cuò fēn
xiáng fēn
nì fēn
⒈ 本指异族的气氛。 太平天囯及清末人民用指清统治者的凶焰。
引太平天囯杨秀清《奉天讨胡檄》：“予兴义兵，上为上帝报瞒天之讎，下为天囯解下首之苦，务肃清胡氛，同享太平之乐。”
清无名氏《陆沉痛》楔子：“怎奈民命多艰，胡氛不靖，群妖方驱於漠北，逆师旋起於辽东。”
黎元洪《檄山东文》：“陟泰山之巔，挥吾汉帜；决黄河之水，涤彼胡氛。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
氛读音：fēn氛fēn（名）气；气象。