hú dǐ
hú zī
hú líng
hú chǎn
hú lù
hú zhī
hú chuáng
hú yán
hú cháo
hú shā
hú níng
hú shòu
hú sūn
hú cáo
hú diào
hú cāi
hú cáo
hú zuò
hú jiǎ
hú tī
hú zōu
hú guǐ
hú fěn
hú kǎn
hú wéi
hú tán
hú luàn
hú ná
hú nào
hú jié
hú sēng
hú làng
hú shǔ
hú bǐng
hú mǎ
hú shào
hú měng
hú fēng
hú qín
hú bù
hú dòu
hú shān
hú dào
hú shuō
hú gǎo
hú lu
hú lūn
hú jiǎo
hú qìn
hú yuè
hú tiān
hú mò
hú xíng
hú nǎi
hú chě
hú suī
hú chuǎng
hú xì
hú dá
hú lí
hú tòng
hú zhěng
hú chán
hú shū
hú cái
hú rán
hú lè
hú zi
hú jī
hú shí
hú nòng
hú yè
hú tóng
hú yún
hú dì
hú jiū
hú yáng
hú bái
hú qì
hú rán
hú jiā
hú yàn
hú jiáo
hú shéng
hú lún
hú qí
hú jī
hú fēn
hú dié
hú tu
hú gǔ
hú yí
hú dǎo
hú bù
hú píng
hú qiāng
hú guì
hú lái
hú guā
hú hú
hú hé
hú qín
hú rén
hú zuò
hú suàn
hú hǒng
hú běn
hú gǒu
hú zhōu
hú lí
hú qìn
hú qiāo
hú pàn
hú chòu
hú shū
hú dí
hú chuài
hú lù
hú lù
hú huà
hú kè
hú xū
hú yǐ
hú yōng
hú xǐ
hú lǎo
hú táo
hú qin
hú sān
hú cháng
hú chá
hú gǒu
hú kǎo
hú tóu
hú chě
hú chōu
hú chàn
hú yí
hú bì
hú yuàn
hú wú
hú huā
hú fú
hú mǔ
hú mò
hú lóng
hú fēng
hú xiān
hú ér
hú chuī
hú lù
hú jiā
hú jiǎo
hú qìn
hú lián
hú lú
hú rán
hú chén
hú yǔ
hú hùn
hú chái
hú lōu
hú chá
hú yǎn
hú lái
hú lǔ
hú chá
hú fú
hú sāi
hú shì
hú lǔ
hú dié
hú suī
hú niǎn
hú jiāo
hú lài
hú tū
hú yàn
hú chú
hú yán
hú bō
hú dà
hú dài
hú zhā
hú nú
hú bài
hú chěng
hú yuè
hú liū
hú lù
hú lú
hú mào
hú lán
hú piào
hú dòng
hú qù
hú fēi
hú yùn
hú chuáng
hú má
hú tòng
hú xīng
hú yuán
hú gōng
hú zhōu
⒈ 颊旁及下巴上的胡须。
引《新五代史·杂传十五·慕容彦超传》：“尝冒姓阎氏，彦超黑色胡髯，号阎崑崙。”
元无名氏《小尉迟》第二折：“不由我这胡髯乍满頷頦。”
明陈继儒《珍珠船》卷四：“猿五百岁化为玃，玃千岁化为老人，燕千岁生胡髯。”
亦作“鬍髥”。胡须。 汉应劭《风俗通·正失·封泰山禅梁父》：“《封禪书》説：‘ 黄帝升封泰山，於是有龙垂鬍髥下迎黄帝。’”
唐段成式《酉阳杂俎续集·支动》：“《述异要》云：五百岁燕生鬍髯。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
髯读音：rán髯rán（名）两腮的胡子；也泛指胡子：美～｜虬～｜白发苍～。