hú kǎo
hú chōu
hú hú
hú fēng
hú bō
hú lu
hú sūn
hú sēng
hú lú
hú dì
hú fěn
hú lái
hú yí
hú fú
hú shā
hú yuán
hú rán
hú chá
hú ná
hú lǔ
hú qìn
hú shū
hú chuáng
hú zhōu
hú zi
hú chá
hú lóng
hú suī
hú huā
hú dǎo
hú rán
hú tòng
hú mǔ
hú táo
hú lù
hú lái
hú chuī
hú lè
hú lí
hú yí
hú suī
hú zī
hú lōu
hú dài
hú yǐ
hú nǎi
hú pàn
hú chuǎng
hú lí
hú sān
hú luàn
hú xū
hú qí
hú chái
hú shǔ
hú tiān
hú shū
hú guā
hú měng
hú jié
hú lǔ
hú bái
hú běn
hú nào
hú mǎ
hú shòu
hú yǔ
hú dí
hú cháo
hú suàn
hú chú
hú tī
hú níng
hú dié
hú shào
hú zhěng
hú yán
hú jiā
hú zuò
hú shéng
hú nú
hú fēng
hú zuò
hú tóu
hú lián
hú chén
hú huà
hú qìn
hú xiān
hú qù
hú bì
hú dá
hú hǒng
hú gǒu
hú xīng
hú lù
hú yàn
hú cáo
hú shí
hú bù
hú tán
hú jiū
hú chěng
hú kǎn
hú líng
hú bǐng
hú mào
hú chuài
hú lù
hú lù
hú chǎn
hú yùn
hú qiāng
hú yuàn
hú gǒu
hú piào
hú yán
hú rén
hú zhī
hú jiáo
hú qín
hú guì
hú zhōu
hú qìn
hú lán
hú dà
hú jiǎo
hú bù
hú qiāo
hú lú
hú shì
hú qì
hú lūn
hú jī
hú chuáng
hú yuè
hú dǐ
hú shān
hú bài
hú lài
hú tū
hú lún
hú chá
hú shuō
hú sāi
hú fú
hú chòu
hú lù
hú tóng
hú fēn
hú kè
hú yáng
hú tu
hú yōng
hú rán
hú xǐ
hú zhā
hú hùn
hú gǔ
hú niǎn
hú mò
hú wéi
hú jiǎo
hú gōng
hú guǐ
hú má
hú jiā
hú píng
hú fēi
hú yè
hú yún
hú nòng
hú yǎn
hú dòu
hú hé
hú dào
hú chě
hú lǎo
hú tòng
hú làng
hú jiāo
hú qin
hú zōu
hú cháng
hú liū
hú xíng
hú cáo
hú yàn
hú gǎo
hú chě
hú jiǎ
hú ér
hú dié
hú xì
hú diào
hú yuè
hú cāi
hú dòng
hú mò
hú jī
hú chán
hú wú
hú cái
hú chàn
hú qín
⒈ 喉咙。 清顾炎武《日知录·胡咙》：“古人读侯为胡。
引《息夫躬传》师古曰：‘咽，喉咙。’即今人言胡咙耳。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
咙读音：lóng见〖喉咙〗。