hú mò
hú yè
hú tóu
hú hé
hú chě
hú niǎn
hú suī
hú shào
hú shuō
hú dǐ
hú bì
hú yàn
hú jiǎ
hú piào
hú tòng
hú ér
hú fēi
hú zhōu
hú dié
hú jī
hú yǔ
hú zuò
hú lí
hú bǐng
hú lán
hú nào
hú yuè
hú hùn
hú yún
hú kǎo
hú lú
hú jiā
hú lú
hú cháo
hú píng
hú lài
hú yuán
hú gǒu
hú qin
hú zī
hú zōu
hú běn
hú zhěng
hú lè
hú xíng
hú huā
hú tiān
hú shòu
hú kè
hú yǎn
hú chěng
hú fēng
hú nòng
hú tu
hú chǎn
hú nú
hú cháng
hú mào
hú yán
hú qìn
hú tòng
hú sāi
hú jiāo
hú nǎi
hú lù
hú guǐ
hú lǔ
hú jiǎo
hú bái
hú dì
hú chá
hú lǎo
hú sēng
hú liū
hú gǒu
hú mǔ
hú cái
hú níng
hú luàn
hú shān
hú lái
hú chá
hú bō
hú qín
hú yí
hú wú
hú chuáng
hú má
hú lóng
hú zhā
hú dà
hú hǒng
hú jiǎo
hú lí
hú fú
hú měng
hú shū
hú qì
hú yáng
hú yuàn
hú wéi
hú tū
hú fú
hú gǔ
hú jié
hú bài
hú xīng
hú qìn
hú diào
hú jī
hú xì
hú dié
hú huà
hú yǐ
hú shéng
hú dòu
hú chòu
hú yùn
hú lián
hú chuài
hú zi
hú sūn
hú làng
hú lái
hú chuī
hú táo
hú shì
hú qí
hú gōng
hú gǎo
hú fěn
hú lún
hú chán
hú qù
hú jiū
hú ná
hú cáo
hú chuǎng
hú dǎo
hú guā
hú dài
hú rén
hú chú
hú chàn
hú yàn
hú lu
hú kǎn
hú tī
hú dòng
hú xǐ
hú bù
hú shǔ
hú sān
hú lūn
hú pàn
hú yōng
hú cáo
hú zhōu
hú cāi
hú yuè
hú shí
hú suàn
hú zhī
hú lōu
hú dí
hú qiāng
hú qín
hú mò
hú chōu
hú xiān
hú xū
hú jiā
hú mǎ
hú shā
hú chén
hú fēn
hú lù
hú tán
hú zuò
hú rán
hú lù
hú rán
hú yí
hú lǔ
hú chě
hú guì
hú jiáo
hú suī
hú lù
hú dào
hú chá
hú qiāo
hú tóng
hú yán
hú bù
hú chuáng
hú chái
hú lù
hú hú
hú shū
hú dá
hú rán
hú líng
hú qìn
hú fēng
dú wéi
shí wéi
qián wéi
néng wéi
hé wéi
xiāng wéi
děng wéi
rén wéi
gèng wéi
suǒ wéi
nán wéi
xiū wéi
zì wèi
yǒu wéi
guī wéi
wàng wéi
shèn wéi
shì wéi
bǎi wéi
jiào wéi
nán wéi
yóu wéi
huà wéi
dāng wéi
shī wéi
mán wéi
chēng wéi
guò wéi
bù wéi
hú wéi
yóu wéi
fēi wéi
yáng wéi
wú wéi
kuáng wéi
yù wéi
jiān wéi
chéng wéi
yǐ wéi
zhuān wéi
miù wéi
zhì wéi
zuò wéi
dài wéi
guǎ wéi
yún wéi
tè wèi
gǎi wéi
mù wéi
hé wéi
shāo wéi
pō wéi
yīn wèi
rèn wéi
wáng wéi
xíng wéi
yùn wéi
yíng wéi
piān wéi
⒈ 何为，为什么。
引《诗·邶风·式微》：“微君之故，胡为乎中露？”
《礼记·檀弓上》：“夫古之人，胡为而死其亲乎？”
《汉书·黥布传》：“胡为废上计而出下计？”
颜师古注：“胡，何也。”
唐李白《蜀道难》诗：“嗟尔远道之人，胡为乎来哉！”
宋苏轼《郑州别后马上寄子由》诗：“不饮胡为醉兀兀，此心已逐归鞍发。”
明高启《赠金华隐者》诗：“嗟我胡为在尘网，远望高峰若天壤。”
何其芳《画梦录·扇上的烟云》：“你这些话又胡为而来？我一点儿也不能追踪你思想的道路。”
⒉ 胡作非为；任意乱来。
引《京本通俗小说·拗相公》：“如今説先朝一个宰相，他在下位之时，也着实有名有誉的，后来大权到手，任性胡为，做错了事，惹得万口唾駡，饮恨而终。”
元吴昌龄《东坡梦》第二折：“由他閒戏，任你胡为。”
《红楼梦》第一一一回：“寳釵听着这话，好不自在，便説道：‘我原不该给他行礼，但只老太太去世，咱们都有未了之事，不敢胡为。’”
鲁迅《书信集·致郑振铎》：“盖中国艺术家，一向喜欢介绍欧洲十九世纪末之怪画，一怪，即便于胡为，于是畸形怪相，遂弥漫于画苑。”
为什么。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
为读音：wéi,wèi[ wéi ]1. 做，行，做事：为人。为时。为难。不为己甚（不做得太过分）。
2. 当做，认做：以为。认为。习以为常。
3. 变成：成为。
4. 是：十两为一斤。
5. 治理，处理：为政。
6. 被：为天下笑。
7. 表示强调：大为恼火。
8. 助词，表示反诘或感叹：敌未灭，何以家为？
9. 姓。