hú fēng
hú lián
hú lè
hú zōu
hú chuáng
hú zhī
hú xiān
hú yáng
hú lán
hú shào
hú nào
hú xīng
hú líng
hú zi
hú chuài
hú dì
hú chán
hú cháo
hú sān
hú yōng
hú jiā
hú bǐng
hú yuàn
hú yí
hú zhōu
hú diào
hú jiǎo
hú nǎi
hú yuè
hú gǒu
hú lú
hú tán
hú nòng
hú wéi
hú cāi
hú fú
hú shòu
hú tū
hú luàn
hú gǔ
hú fú
hú lái
hú chǎn
hú lù
hú lí
hú cháng
hú sūn
hú lu
hú jiǎo
hú lù
hú tu
hú cáo
hú guì
hú mò
hú lú
hú bù
hú chá
hú zhěng
hú xíng
hú cái
hú táo
hú ér
hú nú
hú mò
hú yán
hú lù
hú lóng
hú kè
hú yǎn
hú yǔ
hú qìn
hú yàn
hú sāi
hú cáo
hú tóu
hú kǎn
hú dá
hú dǐ
hú xū
hú lǎo
hú dí
hú fēng
hú qin
hú jiáo
hú yàn
hú dòng
hú dié
hú bì
hú bù
hú lūn
hú yí
hú hé
hú gōng
hú shū
hú yún
hú rén
hú tiān
hú měng
hú běn
hú chén
hú chěng
hú mǎ
hú yùn
hú qín
hú lù
hú tòng
hú dào
hú rán
hú lù
hú qìn
hú kǎo
hú hú
hú tī
hú níng
hú shuō
hú chuī
hú xì
hú hǒng
hú zhōu
hú dòu
hú fěn
hú zī
hú gǒu
hú jī
hú qù
hú tóng
hú chuǎng
hú jī
hú chái
hú hùn
hú chuáng
hú píng
hú fēi
hú shān
hú xǐ
hú sēng
hú shā
hú lǔ
hú yè
hú lái
hú bài
hú guā
hú jiāo
hú chú
hú shì
hú shéng
hú tòng
hú qiāo
hú huà
hú yuán
hú suàn
hú gǎo
hú yǐ
hú liū
hú qí
hú suī
hú lōu
hú bō
hú shǔ
hú rán
hú dié
hú lài
hú yán
hú mǔ
hú qiāng
hú fēn
hú làng
hú chàn
hú qìn
hú jiā
hú piào
hú lí
hú rán
hú mào
hú chá
hú zuò
hú dài
hú wú
hú bái
hú chòu
hú chě
hú guǐ
hú niǎn
hú jié
hú qín
hú chōu
hú chě
hú shū
hú ná
hú zuò
hú zhā
hú jiǎ
hú qì
hú dǎo
hú lún
hú pàn
hú yuè
hú shí
hú lǔ
hú huā
hú jiū
hú dà
hú suī
hú chá
hú má
kǒng jī
yāo jī
yāo jī
chǒng jī
zōng jī
lóng jī
lí jī
jī jī
màn jī
fán jī
gǔ jī
zhōu jī
shì jī
tiān jī
bān jī
yàn jī
zhēn jī
cán jī
wú jī
dà jī
bié jī
qióng jī
lí jī
èr jī
hàn jī
xìng jī
yīng jì
yáo jī
xiān jī
jīng jī
cūn jī
chán jī
jiàn jī
bó jī
chāng jī
wǔ jī
bì jī
gōng jī
lì jī
máo jī
xiǎo jī
míng jī
chǔ jī
qí jī
yàn jī
cóng jī
jiā jī
guì jī
dān jī
zú jī
gē jī
wáng jī
dì jī
jiāo jī
lú jī
miào jī
hú jī
yí jī
ài jī
zhū jī
zhú jī
ráo jī
⒈ 原指胡人酒店中的卖酒女，后泛指酒店中卖酒的女子。
引汉辛延年《羽林郎》诗：“依倚将军势，调笑酒家胡。胡姬年十五，春日独当壚。”
南朝陈徐陵《乌栖曲》诗之二：“卓女红妆期此夜，胡姬酤酒谁论价。”
唐李白《少年行》之二：“落花踏尽游何处，笑入胡姬酒肆中。”
宋周邦彦《迎春乐》词之二：“解春衣貰酒城南陌，频醉卧胡姬侧。”
明李攀龙《送卢生还吴》诗：“辗然一笑别我去，春花落尽胡姬楼。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
姬读音：jī1.古代对妇女的美称。
2.古代称妾：侍～。～妾。
3.旧时称以歌舞为业的女子：歌～。
4.姓。