hú tu
hú lóng
hú tòng
hú tóng
hú chàn
hú jiǎ
hú wéi
hú xū
hú hé
hú pàn
hú nǎi
hú zī
hú xíng
hú liū
hú wú
hú zōu
hú shì
hú tòng
hú kè
hú xiān
hú lú
hú yōng
hú yè
hú chú
hú lún
hú qín
hú ér
hú fēng
hú dié
hú níng
hú gǒu
hú qìn
hú shéng
hú dì
hú suī
hú nú
hú shí
hú chá
hú chuáng
hú lù
hú dí
hú rán
hú qìn
hú bái
hú jiǎo
hú shuō
hú měng
hú gǎo
hú nòng
hú lái
hú yǔ
hú chuài
hú nào
hú lǔ
hú bō
hú fēng
hú cáo
hú jiū
hú guā
hú hú
hú lài
hú fú
hú suī
hú jiā
hú jié
hú běn
hú mò
hú dòu
hú cāi
hú sāi
hú cái
hú cáo
hú jī
hú yí
hú fú
hú tiān
hú hǒng
hú lán
hú sēng
hú chá
hú suàn
hú yuán
hú jiāo
hú tī
hú lú
hú fēn
hú qin
hú xǐ
hú lái
hú qiāng
hú sūn
hú cháo
hú shū
hú chěng
hú chuáng
hú yún
hú dòng
hú má
hú yuè
hú jī
hú lù
hú zhōu
hú chuī
hú qìn
hú yǎn
hú dá
hú dǐ
hú chá
hú lù
hú lu
hú yí
hú zuò
hú gǒu
hú tū
hú bài
hú qín
hú shào
hú bù
hú chě
hú chuǎng
hú cháng
hú mǔ
hú zhā
hú lǎo
hú lǔ
hú shòu
hú huà
hú yán
hú tán
hú dà
hú jiáo
hú yàn
hú lù
hú bù
hú làng
hú dǎo
hú chǎn
hú guǐ
hú lōu
hú lù
hú ná
hú mǎ
hú xì
hú zhōu
hú rán
hú fēi
hú dào
hú lè
hú fěn
hú dié
hú kǎo
hú qì
hú diào
hú gōng
hú zhěng
hú piào
hú jiǎo
hú bǐng
hú hùn
hú guì
hú xīng
hú chōu
hú yuàn
hú yǐ
hú tóu
hú táo
hú yáng
hú chén
hú chòu
hú zuò
hú lí
hú rán
hú yán
hú jiā
hú lí
hú niǎn
hú yuè
hú yàn
hú qí
hú kǎn
hú líng
hú chán
hú bì
hú mò
hú shǔ
hú qù
hú chái
hú píng
hú shān
hú qiāo
hú huā
hú gǔ
hú shā
hú zhī
hú zi
hú rén
hú shū
hú lūn
hú dài
hú chě
hú lián
hú mào
hú sān
hú yùn
hú luàn
⒈ 乱冲；乱走。
引《中国歌谣资料·义和团的歌谣》：“上有天堂，下有苏杭，宣化葡萄甜又香，进什么天主教堂，外国人来胡闯，鷂子充鸡没个好心肠。”
曹禺《雷雨》第一幕：“你跟我走，这么大院子，你别胡闯乱闯走错了。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
闯读音：chuǎng闯chuǎng(1)（动）突然直入猛冲：横冲直～。(2)（动）经受实际的考验或锻炼：～牌子。