hú chuáng
hú yàn
hú fú
hú luàn
hú mò
hú qin
hú cái
hú dào
hú zi
hú chě
hú cáo
hú suī
hú lù
hú jiā
hú táo
hú yí
hú chǎn
hú xǐ
hú dá
hú lù
hú cháng
hú dǎo
hú yǎn
hú yán
hú sān
hú jiáo
hú qí
hú chuáng
hú fēng
hú làng
hú hú
hú hé
hú chá
hú tū
hú chái
hú lóng
hú qìn
hú cáo
hú kè
hú huā
hú dié
hú dà
hú lōu
hú xì
hú yùn
hú xū
hú wú
hú lái
hú lài
hú suī
hú xíng
hú lè
hú bù
hú ná
hú rán
hú gǎo
hú chòu
hú yáng
hú lú
hú wéi
hú shí
hú nú
hú dié
hú chōu
hú níng
hú jiǎo
hú lún
hú jī
hú lú
hú gǒu
hú chá
hú chàn
hú jiāo
hú bō
hú rán
hú chén
hú lūn
hú zhěng
hú yōng
hú tóng
hú bù
hú lǎo
hú lán
hú mào
hú qín
hú liū
hú qìn
hú guì
hú lǔ
hú má
hú mǎ
hú dài
hú zī
hú nǎi
hú hǒng
hú yuè
hú zhōu
hú chán
hú gǒu
hú fēi
hú shì
hú mǔ
hú yuè
hú zōu
hú ér
hú yuán
hú fēn
hú jiā
hú yǔ
hú yuàn
hú diào
hú xīng
hú sēng
hú huà
hú gōng
hú měng
hú jié
hú chěng
hú fěn
hú chuài
hú tòng
hú zhā
hú dǐ
hú qìn
hú fēng
hú jī
hú qín
hú dí
hú yí
hú rán
hú bài
hú qù
hú mò
hú shū
hú lí
hú qiāng
hú tiān
hú yún
hú shū
hú dòng
hú lù
hú chá
hú zuò
hú qiāo
hú líng
hú tóu
hú tu
hú tī
hú tán
hú nòng
hú shān
hú chú
hú gǔ
hú fú
hú zhī
hú yán
hú sūn
hú cháo
hú yàn
hú shào
hú chuǎng
hú lu
hú cāi
hú shǔ
hú chuī
hú pàn
hú jiǎo
hú lù
hú guǐ
hú shā
hú jiū
hú bì
hú lù
hú shòu
hú kǎo
hú chě
hú lí
hú shéng
hú guā
hú suàn
hú zhōu
hú bái
hú yǐ
hú dòu
hú xiān
hú tòng
hú zuò
hú qì
hú kǎn
hú jiǎ
hú nào
hú lái
hú piào
hú yè
hú dì
hú sāi
hú běn
hú rén
hú shuō
hú hùn
hú píng
hú niǎn
hú lián
hú lǔ
hú bǐng
⒈ 胡诌。
引元曾瑞《红绣鞋·风情》曲：“知他是你卖风，他负德，我胡搊？”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
搊读音：chōu,zǒu[ chōu ]1. 弹拨：搊筝。搊琵琶。
2. 束紧：搊腰带。
3. 方言，扶：把爷爷搊起来吃药。
4. 方言，手扶住或一端用力向上使物体立起或翻倒：把倒的凳子搊起来。把石头搊下山坡。