hú diào
hú lí
hú lái
hú lǔ
hú huā
hú ná
hú dǎo
hú fēng
hú lù
hú qí
hú shū
hú shéng
hú kǎn
hú běn
hú bō
hú piào
hú yí
hú chá
hú xīng
hú cháo
hú shū
hú cháng
hú tòng
hú bái
hú shǔ
hú chá
hú shí
hú suàn
hú zi
hú qiāo
hú yún
hú nào
hú yuè
hú sūn
hú liū
hú yǐ
hú bù
hú kè
hú lù
hú yǔ
hú yáng
hú qin
hú fú
hú xū
hú bǐng
hú qín
hú hú
hú qù
hú lè
hú měng
hú zhěng
hú rán
hú chén
hú tán
hú mò
hú làng
hú qìn
hú rán
hú yè
hú zuò
hú qìn
hú ér
hú lǔ
hú mào
hú chě
hú chǎn
hú gǔ
hú zuò
hú lú
hú dí
hú pàn
hú rán
hú níng
hú yàn
hú dòu
hú jī
hú qì
hú xiān
hú jiáo
hú yuè
hú mò
hú zhōu
hú chuǎng
hú jiā
hú hùn
hú yí
hú wéi
hú lú
hú nú
hú bài
hú yuán
hú dài
hú yán
hú sēng
hú jiǎ
hú huà
hú gǒu
hú líng
hú lù
hú mǔ
hú zhā
hú chái
hú tū
hú píng
hú chōu
hú lōu
hú cáo
hú chuài
hú sāi
hú tóu
hú lūn
hú luàn
hú lái
hú jiā
hú tóng
hú qín
hú zōu
hú lài
hú fēn
hú lóng
hú qiāng
hú hǒng
hú rén
hú xíng
hú lí
hú dá
hú tu
hú jiāo
hú chá
hú suī
hú chuī
hú lu
hú dà
hú bì
hú dòng
hú chán
hú niǎn
hú guǐ
hú xǐ
hú suī
hú lán
hú tī
hú fēi
hú shì
hú chěng
hú bù
hú táo
hú shuō
hú chuáng
hú lù
hú jiǎo
hú lián
hú dì
hú tòng
hú yōng
hú nǎi
hú shān
hú qìn
hú lù
hú shā
hú gǎo
hú dào
hú zī
hú jiǎo
hú jiū
hú chú
hú dǐ
hú zhōu
hú gǒu
hú yàn
hú yùn
hú dié
hú sān
hú gōng
hú fú
hú cáo
hú hé
hú lún
hú chòu
hú yán
hú tiān
hú zhī
hú guā
hú má
hú fěn
hú yǎn
hú cái
hú guì
hú chě
hú lǎo
hú cāi
hú nòng
hú jié
hú shào
hú shòu
hú mǎ
hú jī
hú xì
hú fēng
hú chuáng
hú chàn
hú wú
hú kǎo
hú dié
hú yuàn
⒈ 胡扯。
引老舍《新爱弥耳》：“我们也有时候讲说植物或昆虫，可是决没有青蛙娶亲以荷叶作轿那种惑乱人心的胡撦。”
老舍《牛老爷的痰盂》：“你们这些后生不肯吃苦做事，不肯用脑子想事，你们只管拿薪水，闹恋爱，胡撦八光！”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
撦读音：chě同“扯”。