hú chǎn
hú zōu
hú suī
hú chòu
hú yún
hú tòng
hú mò
hú jié
hú chá
hú lài
hú shuō
hú lǔ
hú chuáng
hú lún
hú mǔ
hú jiǎ
hú niǎn
hú jiā
hú qiāo
hú shí
hú sān
hú lè
hú yuàn
hú lián
hú dǎo
hú lù
hú qín
hú yí
hú dòu
hú xiān
hú mào
hú tóu
hú lōu
hú zhōu
hú dié
hú wú
hú má
hú lú
hú chán
hú líng
hú dá
hú dòng
hú qiāng
hú jiū
hú chuài
hú jī
hú shān
hú dà
hú tóng
hú hé
hú cáo
hú chěng
hú diào
hú yǐ
hú chá
hú yùn
hú qín
hú měng
hú yè
hú xì
hú shào
hú zī
hú zhōu
hú dí
hú qin
hú píng
hú gǒu
hú liū
hú cái
hú zhī
hú tòng
hú lán
hú lǎo
hú tán
hú běn
hú bái
hú nǎi
hú chàn
hú gǒu
hú bō
hú dǐ
hú chú
hú zuò
hú cáo
hú sēng
hú qì
hú piào
hú kǎn
hú lí
hú bǐng
hú lǔ
hú shā
hú fú
hú lù
hú zi
hú dài
hú ér
hú kè
hú nào
hú lu
hú yán
hú dào
hú fēn
hú luàn
hú qìn
hú bài
hú yuè
hú gǎo
hú chái
hú cāi
hú sūn
hú chén
hú chōu
hú tī
hú lù
hú yǎn
hú yáng
hú hùn
hú huà
hú gǔ
hú shì
hú gōng
hú chě
hú zhěng
hú pàn
hú qìn
hú tu
hú mǎ
hú làng
hú wéi
hú shū
hú fēng
hú chá
hú lù
hú shéng
hú yán
hú chě
hú lái
hú yàn
hú kǎo
hú bù
hú suī
hú fú
hú sāi
hú lú
hú bù
hú rán
hú qù
hú shū
hú cháo
hú yōng
hú hǒng
hú yǔ
hú xǐ
hú zhā
hú zuò
hú lūn
hú xíng
hú chuǎng
hú tiān
hú rán
hú rén
hú chuáng
hú xīng
hú fěn
hú jiā
hú jiáo
hú guǐ
hú ná
hú shǔ
hú táo
hú xū
hú jiǎo
hú níng
hú bì
hú lóng
hú rán
hú guā
hú yí
hú mò
hú qí
hú tū
hú lù
hú nú
hú dié
hú nòng
hú fēng
hú jiāo
hú qìn
hú yuè
hú shòu
hú jiǎo
hú lí
hú chuī
hú yàn
hú jī
hú dì
hú hú
hú fēi
hú lái
hú huā
hú cháng
hú suàn
hú guì
hú yuán
hú zhōu
⒈ 胡诌。
引章炳麟《新方言·释言》：“今人谓妄语为侜誑，或曰胡侜，俗作诌。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
侜读音：zhōu侜zhōu（动）欺诳。