hú jiāo
hú yàn
hú bō
hú chuáng
hú chá
hú hú
hú xiān
hú dí
hú jiǎo
hú chuī
hú jī
hú líng
hú chōu
hú yuàn
hú tu
hú qín
hú chěng
hú nǎi
hú shū
hú zhōu
hú làng
hú chú
hú guā
hú lú
hú cáo
hú kǎo
hú kǎn
hú dài
hú luàn
hú zhōu
hú wéi
hú yí
hú ná
hú lǔ
hú bù
hú qù
hú yuè
hú xì
hú sūn
hú rán
hú bái
hú piào
hú qìn
hú lái
hú yuán
hú rán
hú fēng
hú jiā
hú ér
hú tòng
hú shān
hú shuō
hú mò
hú shào
hú shā
hú dòng
hú pàn
hú chuài
hú chě
hú bǐng
hú lù
hú xīng
hú tī
hú lán
hú jiáo
hú chán
hú lu
hú liū
hú běn
hú diào
hú yún
hú cái
hú chái
hú nú
hú cháng
hú sēng
hú lù
hú bài
hú mǔ
hú qí
hú zuò
hú guǐ
hú yōng
hú mò
hú yǐ
hú chàn
hú lù
hú lài
hú shì
hú lù
hú yè
hú dié
hú fěn
hú huà
hú gǒu
hú zhěng
hú yuè
hú lú
hú gōng
hú tóu
hú niǎn
hú hǒng
hú gǒu
hú shū
hú fú
hú táo
hú jiǎo
hú sāi
hú fēng
hú rán
hú chuáng
hú qìn
hú huā
hú qín
hú dá
hú lí
hú lí
hú dào
hú mǎ
hú yán
hú cháo
hú yǔ
hú dǐ
hú tóng
hú jiū
hú níng
hú qì
hú lóng
hú dòu
hú lù
hú tū
hú suī
hú lǎo
hú bì
hú xǐ
hú chòu
hú měng
hú qiāng
hú suī
hú tiān
hú jī
hú píng
hú jiā
hú chá
hú lái
hú jiǎ
hú gǔ
hú yàn
hú jié
hú nòng
hú yáng
hú guì
hú dì
hú tán
hú chuǎng
hú chén
hú wú
hú kè
hú cāi
hú suàn
hú lǔ
hú rén
hú yùn
hú shéng
hú shí
hú gǎo
hú bù
hú zi
hú zōu
hú lún
hú zhī
hú chǎn
hú qiāo
hú zuò
hú dà
hú cáo
hú tòng
hú sān
hú lūn
hú chě
hú nào
hú shòu
hú fēn
hú lián
hú qìn
hú fú
hú má
hú xū
hú zhā
hú lōu
hú mào
hú yán
hú hé
hú dié
hú xíng
hú chá
hú yí
hú fēi
hú qin
hú dǎo
hú shǔ
hú yǎn
hú zī
hú hùn
hú lè
hé tóng
jiàn tóng
jìng tóng
bù tóng
gōng tóng
jiàn tóng
rèn tóng
hú tòng
fù tóng
lián tóng
pǔ tóng
bìng tóng
xié tóng
gǔn tóng
qiān tóng
suí tóng
gòng tóng
lǜ tóng
yǔ tóng
shāng tóng
duì tóng
qí tóng
qià tóng
àn tóng
huì tóng
cóng tóng
dài tóng
fū tóng
xié tóng
shàng tóng
děng tóng
zàn tóng
yī tóng
yuē tóng
bào tóng
hùn tóng
kōng tóng
sān tóng
dào tóng
lèi tóng
hé tong
gǔn tóng
xiāng tóng
léi tóng
lái tóng
jī tóng
dà tóng
bāng tóng
lián tóng
guì tóng
chuàn tóng
bī tóng
liù tóng
guī tóng
xié tóng
péi tóng
zhōu tóng
hóng tóng
bù tóng
dòng tóng
yǒu tóng
hún tóng
yì tóng
yí tóng
bàn tóng
hé tóng
huǒ tóng
kān tóng
fú tóng
gǒu tóng
tōng tóng
rú tóng
（名）巷；小街道。
⒈ 源于蒙古语gudum。 元人呼街巷为胡同，后即为北方街巷的通称。
引元关汉卿《单刀会》第三折：“你孩儿到那江东，旱路里摆着马军，水路里摆着战船，直杀一个血胡同。”
清袁启旭《燕九竹枝词》：“鞭梢乱点出胡同，道遇诸王一阵风。”
《老残游记》第六回：“我也是听人家説的，府里南门大街西边小胡同里，有一家子，只有父子两个。”
叶圣陶《线下·马铃瓜》：“从我家到贡院前，不过一里光景的路，是几条冷落的胡同。”
北方人称小巷道。此语当为蒙古语、突厥语等 quduq的音译，原义为水井，元代文献已多见。元．王实甫《丽春堂．第一折》：「更打著军兵簇拥，可兀的似锦胡同。」《西游记．第六七回》：「行者笑道：『眼下就要过山，却也是难；若说再开条路，却又难也。须是还从旧胡同过去，只恐无人管饭。』」也译作「胡同」。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
同读音：tóng,tòng[ tòng ]1. 〔胡同〕见“胡”。