hú shū
hú kè
hú kǎo
hú qìn
hú fēng
hú chuáng
hú jiā
hú yuè
hú guì
hú mǔ
hú lǔ
hú bǐng
hú jiā
hú lóng
hú shào
hú lián
hú jiāo
hú zuò
hú mò
hú hú
hú chuī
hú qì
hú lái
hú lí
hú chá
hú chái
hú dì
hú lè
hú yáng
hú dí
hú bì
hú dǎo
hú wéi
hú chòu
hú mào
hú jī
hú rán
hú dòng
hú yōng
hú sēng
hú lái
hú yùn
hú huà
hú lù
hú jié
hú gǒu
hú yuàn
hú shì
hú niǎn
hú lú
hú táo
hú chá
hú nòng
hú fēng
hú shān
hú nào
hú yàn
hú suī
hú yuè
hú píng
hú rén
hú dǐ
hú shuō
hú tòng
hú sān
hú má
hú lù
hú shū
hú cáo
hú bù
hú pàn
hú xīng
hú xiān
hú xǐ
hú rán
hú chú
hú zhā
hú lù
hú cháo
hú zi
hú shéng
hú dá
hú fú
hú yán
hú líng
hú chá
hú tī
hú fēi
hú zuò
hú guā
hú zhěng
hú nǎi
hú rán
hú fěn
hú fú
hú lù
hú zhōu
hú cháng
hú lūn
hú piào
hú qù
hú mò
hú tiān
hú yàn
hú lún
hú qiāng
hú yún
hú lú
hú fēn
hú qìn
hú gǒu
hú tu
hú bō
hú yán
hú sāi
hú kǎn
hú cái
hú lài
hú lǔ
hú guǐ
hú shí
hú ér
hú jī
hú lu
hú yǔ
hú lí
hú chàn
hú yí
hú dié
hú shòu
hú měng
hú qí
hú tū
hú bái
hú lǎo
hú chě
hú jiū
hú làng
hú jiǎo
hú chén
hú dào
hú jiǎo
hú cāi
hú yǎn
hú chuǎng
hú xíng
hú hǒng
hú cáo
hú běn
hú bù
hú lù
hú chěng
hú dié
hú shǔ
hú yè
hú dà
hú qín
hú dòu
hú gǎo
hú qìn
hú jiǎ
hú zhī
hú chōu
hú qin
hú suàn
hú tòng
hú sūn
hú lōu
hú nú
hú yǐ
hú jiáo
hú chǎn
hú chuài
hú gōng
hú chuáng
hú liū
hú dài
hú gǔ
hú zī
hú tóng
hú lán
hú tán
hú zōu
hú qín
hú yí
hú suī
hú diào
hú wú
hú ná
hú chě
hú luàn
hú hùn
hú qiāo
hú shā
hú hé
hú chán
hú zhōu
hú níng
hú bài
hú xì
hú xū
hú yuán
hú huā
hú mǎ
hú tóu
shuāng tóng
yóu tóng
hú tóng
fǔ tóng
jiāo tóng
cì tóng
shū tóng
léi tóng
fán tóng
míng tóng
wú tóng
liáng tóng
pāo tóng
bái tóng
huáng tóng
fán tóng
gǒng tóng
yǐ tóng
sī tóng
cuàn tóng
xián tóng
qīng tóng
bó tóng
chēng tóng
jiǎn tóng
bǎn tóng
diāo tóng
gū tóng
kōng tóng
kū tóng
⒈ 又名红厚壳、海棠果。藤黄科。常绿乔木。干高大，叶对生，有光泽，椭圆形或宽椭圆形。总状花序或圆锥花序；花白色，有香气。核果球形，熟时黄色，肉质。生长于我国广东、广西、台湾等地； 东南亚至非洲亦产。种子可榨油，供制肥皂、滑润油和医药用；木材坚实，是良好的造船、枕木、桥梁用材；树皮含树脂，供药用。
⒉ 胡杨的别名。
引《汉书·西域传上·鄯善国》：“国出玉，多葭苇、檉柳、胡桐、白草。”
颜师古注：“胡桐亦似桐，不类桑也。虫食其树而沫出下流者，俗名为胡桐泪，言似眼泪也。可以汗金银也，今工匠皆用之。流俗语讹呼泪为律。”
胡杨的别名。参见「胡杨」条。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
桐读音：tóng1.泡桐。
2.油桐。
3.梧桐。
4.（Tóng）姓。