hú yǐ
hú kè
hú chěng
hú jī
hú tī
hú qí
hú shā
hú cháng
hú zuò
hú sān
hú yí
hú shān
hú chuáng
hú yuàn
hú luàn
hú nǎi
hú lái
hú lù
hú rán
hú yàn
hú xíng
hú fēng
hú cháo
hú dà
hú lí
hú jiǎ
hú hǒng
hú diào
hú kǎn
hú yǎn
hú zī
hú hú
hú mò
hú jiǎo
hú gōng
hú lù
hú lài
hú lóng
hú shǔ
hú dòu
hú chàn
hú cāi
hú bō
hú chuáng
hú dié
hú jiāo
hú lú
hú cáo
hú qì
hú lǎo
hú dòng
hú lán
hú chōu
hú jiǎo
hú qín
hú rén
hú huà
hú chá
hú yè
hú lù
hú měng
hú mǎ
hú pàn
hú shuō
hú běn
hú yuè
hú qiāo
hú mào
hú chě
hú mǔ
hú dào
hú lǔ
hú tu
hú chén
hú yàn
hú yán
hú mò
hú xū
hú chě
hú qín
hú rán
hú nú
hú suī
hú lù
hú chuǎng
hú nào
hú dí
hú sūn
hú dài
hú guǐ
hú gǒu
hú chuī
hú tòng
hú zhī
hú cái
hú xǐ
hú zhōu
hú lái
hú píng
hú chá
hú fēng
hú bǐng
hú liū
hú xì
hú suī
hú piào
hú zōu
hú cáo
hú tiān
hú zhěng
hú chú
hú chǎn
hú ná
hú yuán
hú rán
hú lǔ
hú fēi
hú huā
hú qù
hú dá
hú bái
hú bù
hú fěn
hú zi
hú yǔ
hú zhōu
hú yuè
hú lōu
hú yún
hú fú
hú fēn
hú chán
hú fú
hú lián
hú zuò
hú ér
hú chái
hú bài
hú jiā
hú suàn
hú shū
hú gǒu
hú guì
hú má
hú chòu
hú tóu
hú jié
hú qìn
hú sāi
hú dié
hú lún
hú wú
hú shū
hú níng
hú tóng
hú yáng
hú lí
hú xīng
hú niǎn
hú shào
hú sēng
hú hé
hú lè
hú shéng
hú yán
hú shí
hú jiáo
hú guā
hú dǐ
hú yùn
hú jī
hú qìn
hú líng
hú dǎo
hú táo
hú làng
hú zhā
hú qiāng
hú bù
hú tán
hú chuài
hú lú
hú lu
hú lù
hú shòu
hú wéi
hú gǎo
hú kǎo
hú yōng
hú tū
hú jiū
hú hùn
hú shì
hú jiā
hú gǔ
hú nòng
hú lūn
hú qin
hú yí
hú tòng
hú xiān
hú chá
hú dì
hú bì
hú qìn
何以，为(.好工具)什么。
⒈ 何以，为什么。按，此指沉括、尤袤并以《香奁集》为和凝作，嫁名韩偓。
引明胡应麟《少室山房笔丛·史书佔毕一》：“夫李延寿尝与修诸史矣，胡以弗《南》《北》若也？”
明胡应麟《四部正讹下》：“胡以弗託之温韦诸子，而託之偓 ？”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
以读音：yǐ以yǐ(1)（介）用；拿；按：～少胜多｜喻之～理。(2)（介）依：～次就座。(3)（介）因：何～知之？(4)（介）表示目的：～待时机。(5)（介）〈书〉于；在（时间）：中华人民共和国～1949年10月1日宣告成立。(6)〈书〉（连）跟‘而’相同：城高～厚；地广～深。以yǐ用在单纯的方位词前；组成合成的方位词或方位结构；表示时间、方位、数量的界限：黄河～北｜九年～前。