hú huā
hú kè
hú táo
hú dòng
hú yí
hú wú
hú zhōu
hú chōu
hú yán
hú liū
hú shū
hú zhōu
hú píng
hú mò
hú zi
hú yàn
hú fú
hú bái
hú fú
hú zuò
hú lù
hú lǔ
hú lōu
hú tiān
hú lè
hú bù
hú zī
hú làng
hú nǎi
hú gǒu
hú guā
hú yōng
hú tán
hú rán
hú yǎn
hú qiāo
hú jī
hú rán
hú shéng
hú xíng
hú yè
hú shòu
hú jiǎo
hú chuáng
hú huà
hú dǎo
hú hǒng
hú lí
hú chuǎng
hú cáo
hú gǒu
hú jié
hú tī
hú lún
hú lu
hú qìn
hú zuò
hú jiū
hú qìn
hú yǐ
hú lián
hú fěn
hú chuī
hú chě
hú xīng
hú dòu
hú cháng
hú diào
hú suī
hú qí
hú lóng
hú qì
hú mào
hú fēi
hú yuè
hú kǎo
hú lǔ
hú shí
hú chòu
hú hùn
hú yuàn
hú fēng
hú zhā
hú dì
hú lǎo
hú jiā
hú mǎ
hú lú
hú chén
hú běn
hú fēn
hú dài
hú kǎn
hú zhěng
hú tóng
hú tóu
hú piào
hú gōng
hú dié
hú lú
hú shǔ
hú niǎn
hú dà
hú lūn
hú lái
hú sān
hú chě
hú sāi
hú qù
hú qìn
hú líng
hú dào
hú chuáng
hú guì
hú chǎn
hú lán
hú qiāng
hú sēng
hú lài
hú cāi
hú níng
hú jiāo
hú jiǎ
hú lí
hú sūn
hú má
hú dié
hú dǐ
hú cáo
hú suī
hú xì
hú shū
hú tòng
hú jī
hú xiān
hú mǔ
hú bì
hú zōu
hú zhī
hú yàn
hú fēng
hú yán
hú wéi
hú nòng
hú dí
hú xū
hú dá
hú shào
hú tu
hú jiā
hú bǐng
hú gǎo
hú bù
hú chàn
hú tū
hú hé
hú bài
hú hú
hú yáng
hú chá
hú bō
hú měng
hú yuè
hú chái
hú rán
hú chěng
hú yí
hú lù
hú jiáo
hú guǐ
hú pàn
hú shì
hú chú
hú yùn
hú chá
hú nào
hú rén
hú shān
hú ná
hú lù
hú qín
hú chá
hú chuài
hú jiǎo
hú xǐ
hú chán
hú cháo
hú shuō
hú luàn
hú qin
hú yǔ
hú mò
hú yuán
hú gǔ
hú qín
hú nú
hú lù
hú cái
hú suàn
hú ér
hú lái
hú tòng
hú lù
hú shā
hú yún
⒈ 汉代歌舞百戏中的女伎。按， 吴梅认为胡妲即后之花旦。见王佩诤《盐铁论札记·散不足》引吴梅《奢摩他室日记》（未刊稿）。
引汉桓宽《盐铁论·散不足》：“戏弄蒲人杂妇，百兽马戏鬭虎，唐锑追人，奇虫胡妲。”
清方以智《通雅·器用十三》：“胡妲即汉饰女伎，今之装旦也。”
清袁枚《答戴敬威进士论时文书》：“惟时文与戏曲则皆以描摩口吻为工……犹之优人，忽而胡妲，忽而苍鶻，忽而忠臣孝子，忽而淫妇奸臣，此其体之所以卑也。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
妲读音：dá妲dá（名）人名用字。