hú chén
hú gǔ
hú yǎn
hú chàn
hú fěn
hú xì
hú dí
hú huā
hú zhōu
hú cáo
hú lí
hú shǔ
hú yōng
hú yǔ
hú fēng
hú lú
hú lài
hú shuō
hú bō
hú lù
hú níng
hú shān
hú má
hú dài
hú yán
hú lǔ
hú ér
hú chá
hú fēng
hú cāi
hú tū
hú xū
hú jiā
hú dá
hú lūn
hú zi
hú kè
hú jiǎo
hú qù
hú chá
hú lù
hú chuī
hú shū
hú yí
hú rán
hú chái
hú lán
hú shū
hú chuáng
hú wéi
hú qin
hú dà
hú qiāng
hú luàn
hú zhěng
hú zuò
hú yuè
hú yàn
hú qì
hú guì
hú mò
hú yùn
hú pàn
hú chě
hú zhā
hú tī
hú tòng
hú qìn
hú tòng
hú chuǎng
hú zhī
hú běn
hú zōu
hú qìn
hú shā
hú qín
hú nǎi
hú liū
hú sāi
hú xīng
hú lún
hú bǐng
hú chuáng
hú gōng
hú lí
hú suī
hú nú
hú cháng
hú jiāo
hú hǒng
hú chòu
hú jiǎo
hú bài
hú lù
hú gǒu
hú dòu
hú rán
hú chě
hú qín
hú yí
hú kǎo
hú bái
hú chōu
hú lóng
hú tóng
hú guǐ
hú yè
hú shào
hú guā
hú yuè
hú shéng
hú zuò
hú sēng
hú kǎn
hú lái
hú chá
hú lè
hú jī
hú bù
hú zī
hú chuài
hú dié
hú dì
hú měng
hú fú
hú dié
hú yuàn
hú dào
hú líng
hú qìn
hú dòng
hú huà
hú píng
hú tóu
hú dǐ
hú cháo
hú jī
hú piào
hú fēn
hú yán
hú nòng
hú xíng
hú mǎ
hú fēi
hú ná
hú rán
hú bù
hú sūn
hú lǎo
hú tiān
hú lōu
hú chǎn
hú wú
hú diào
hú tán
hú rén
hú mào
hú yáng
hú cáo
hú dǎo
hú nào
hú gǒu
hú bì
hú mò
hú xǐ
hú làng
hú sān
hú yàn
hú xiān
hú táo
hú lù
hú suàn
hú yuán
hú shòu
hú jié
hú lú
hú gǎo
hú jiā
hú suī
hú jiū
hú hùn
hú jiǎ
hú chěng
hú mǔ
hú fú
hú tu
hú qiāo
hú qí
hú niǎn
hú chán
hú yǐ
hú hé
hú chú
hú jiáo
hú shì
hú hú
hú yún
hú lái
hú lián
hú lù
hú shí
hú lǔ
hú zhōu
hú cái
hú lu
shí yuàn
qióng yuàn
fáng yuàn
mù yuàn
huà yuàn
yuán yuàn
wén yuàn
fèng yuàn
nài yuàn
jué yuàn
jiàn yuàn
gōng yuàn
làng yuàn
tù yuàn
nài yuàn
chí yuàn
shī yuàn
jīng yuàn
luò yuàn
běi yuàn
cháo yuàn
hàn yuàn
mào yuàn
jí yuàn
qí yuàn
hù yuàn
cí yuàn
hòu yuàn
bǐ yuàn
bié yuàn
mí yuàn
guī yuàn
wú yuàn
xìng yuàn
guì yuàn
hè yuàn
liáng yuàn
hú yuàn
qín yuàn
nán yuàn
chéng yuàn
lín yuàn
lè yuàn
suí yuàn
huā yuàn
tú yuàn
gēn yuàn
tiān yuàn
jìn yuàn
lí yuàn
yè yuàn
wàng yuàn
qí yuàn
⒈ 胡人牧养禽兽的苑囿。指胡人地域。
引《史记·留侯世家》：“南有巴蜀之饶，北有胡苑之利。”
张守节正义：“上郡、北地之北与胡接，可以牧养禽兽，又多致胡马，故谓胡苑之利也。”
晋张华《博物志》卷一：“秦，前有蓝田之镇，后有胡苑之塞。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
苑读音：yuàn苑yuàn(1)（名）〈书〉古代养植林木之地；多指帝王花园。(2)（名）〈书〉（学术、文艺）荟萃之处。(3)（名）（Yuàn）姓。