hú qin
hú tī
hú běn
hú pàn
hú dòng
hú nú
hú lè
hú lǎo
hú fēn
hú yí
hú bō
hú dì
hú jiāo
hú chái
hú cāi
hú xíng
hú xǐ
hú diào
hú jiā
hú lán
hú lōu
hú dǎo
hú guā
hú fēng
hú luàn
hú rán
hú suī
hú bǐng
hú yí
hú yǎn
hú làng
hú líng
hú wú
hú zi
hú mò
hú jī
hú chén
hú lú
hú lù
hú yǔ
hú cáo
hú guì
hú lù
hú shuō
hú zhěng
hú qì
hú dài
hú shū
hú shéng
hú bì
hú guǐ
hú cháng
hú qìn
hú zhōu
hú jiǎ
hú qín
hú fēi
hú tòng
hú qìn
hú tiān
hú hú
hú lián
hú jiū
hú lí
hú gōng
hú lù
hú lù
hú nǎi
hú tu
hú shí
hú jié
hú chě
hú nòng
hú dǐ
hú zōu
hú yōng
hú yùn
hú yuè
hú bái
hú sēng
hú nào
hú wéi
hú fěn
hú tán
hú zhā
hú gǒu
hú dào
hú lú
hú chán
hú zuò
hú qí
hú dòu
hú jiáo
hú sūn
hú liū
hú qín
hú hé
hú cáo
hú lún
hú chá
hú sāi
hú sān
hú yán
hú kè
hú lí
hú mào
hú jiǎo
hú lóng
hú níng
hú chá
hú yáng
hú dí
hú yuàn
hú kǎo
hú kǎn
hú chōu
hú mǎ
hú fú
hú ná
hú shū
hú shòu
hú rán
hú chàn
hú rán
hú mǔ
hú lūn
hú qiāng
hú suàn
hú yǐ
hú chě
hú dà
hú cái
hú chǎn
hú shǔ
hú chěng
hú huà
hú chá
hú chuǎng
hú piào
hú yè
hú lǔ
hú gǎo
hú táo
hú zuò
hú yuè
hú yàn
hú dié
hú rén
hú jiǎo
hú huā
hú shān
hú tòng
hú suī
hú bù
hú yún
hú bù
hú hùn
hú jī
hú fú
hú chòu
hú shā
hú lǔ
hú dié
hú tóng
hú xì
hú lái
hú chuáng
hú chuī
hú chuáng
hú qù
hú xīng
hú yuán
hú má
hú yàn
hú hǒng
hú ér
hú chuài
hú shào
hú shì
hú tū
hú xū
hú měng
hú jiā
hú dá
hú zhōu
hú lu
hú xiān
hú lái
hú qìn
hú qiāo
hú lù
hú cháo
hú niǎn
hú fēng
hú zī
hú gǒu
hú yán
hú lài
hú tóu
hú gǔ
hú bài
hú píng
hú chú
hú zhī
hú mò
⒈ 聪明伶俐。
引元王实甫《西厢记》第一本第二折：“胡伶渌老不寻常，偷睛望，眼挫里抹张郎。”
元张可久《寨儿令·失题》曲：“我志诚，你胡伶，一双儿可人庞道撑。”
元无名氏《神奴儿》第二折：“往常似羊儿般软善，端的似耍马儿般胡伶。”
聪明伶俐。元．王实甫《西厢记．第一本．第二折》：「胡伶渌老不寻常，偷睛望，眼挫里抹张郎。」元．无名氏《神奴儿．第二折》：「往常时似羊儿般软善，端的似耍马儿般胡伶。」也作「鹘鸰」。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
伶读音：líng伶líng（名）旧时称戏曲演员：～人｜名～｜坤～｜老～工。