hú qín
hú xīng
hú hé
hú zī
hú yuàn
hú shān
hú píng
hú qiāo
hú pàn
hú guǐ
hú shì
hú rán
hú sān
hú kǎo
hú fēng
hú qìn
hú lí
hú lu
hú chuài
hú cāi
hú yàn
hú měng
hú yuè
hú dǐ
hú dié
hú lài
hú shào
hú líng
hú bái
hú yǎn
hú chěng
hú níng
hú wéi
hú tiān
hú chuī
hú luàn
hú sēng
hú qí
hú cáo
hú yán
hú jiǎo
hú lián
hú niǎn
hú jī
hú jiū
hú jiāo
hú tu
hú lú
hú xiān
hú rén
hú dǎo
hú yǔ
hú zuò
hú qìn
hú piào
hú nào
hú qù
hú hǒng
hú kǎn
hú fú
hú suī
hú lù
hú lán
hú hùn
hú yún
hú zhā
hú dié
hú jī
hú bǐng
hú guā
hú guì
hú lù
hú gǒu
hú lún
hú jiáo
hú yuán
hú chòu
hú nǎi
hú fēi
hú lù
hú gǒu
hú yí
hú bō
hú yí
hú chuáng
hú xíng
hú chái
hú sāi
hú jiǎo
hú chuáng
hú chú
hú dì
hú fěn
hú zhěng
hú ér
hú wú
hú qín
hú lǔ
hú shū
hú làng
hú yuè
hú rán
hú gōng
hú suī
hú dí
hú lái
hú hú
hú shū
hú dào
hú qin
hú cái
hú huà
hú chě
hú bù
hú ná
hú lù
hú jié
hú lái
hú yùn
hú cáo
hú táo
hú lù
hú bù
hú mò
hú cháng
hú tī
hú bì
hú chá
hú tóng
hú zōu
hú mǔ
hú lǎo
hú yàn
hú qìn
hú nú
hú zuò
hú sūn
hú jiā
hú chén
hú tán
hú xū
hú zhōu
hú mò
hú shí
hú tòng
hú cháo
hú fú
hú yǐ
hú nòng
hú má
hú dòng
hú lǔ
hú fēng
hú xǐ
hú jiǎ
hú dòu
hú yè
hú qì
hú shuō
hú chán
hú qiāng
hú mào
hú tū
hú yáng
hú shòu
hú tòng
hú xì
hú zhōu
hú diào
hú mǎ
hú huā
hú bài
hú chá
hú chàn
hú lóng
hú chě
hú lè
hú lí
hú dá
hú fēn
hú chuǎng
hú zhī
hú lūn
hú suàn
hú jiā
hú shéng
hú dà
hú liū
hú yán
hú lú
hú chá
hú shā
hú chōu
hú rán
hú zi
hú lōu
hú tóu
hú dài
hú kè
hú gǎo
hú běn
hú chǎn
hú yōng
hú shǔ
hú gǔ
⒈ 唐时称琐罗亚斯德教(拜火教)信仰为胡祅，并在长安等地建有胡祅祠。 唐韦述《两京新记》：“西南隅，胡祆祠。
引武德四年所立。”
唐张鷟《朝野佥载》卷三：“河南府立德坊及南市西坊皆有胡祆神庙。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
祆读音：xiān祆xiān（名）祆教；拜火教；波斯人琐罗亚斯特所创立；崇拜火；南北朝时传入我国。