hú dá
hú lūn
hú dié
hú zhōu
hú zhōu
hú lù
hú lài
hú dí
hú chuáng
hú rán
hú cáo
hú sūn
hú cáo
hú shū
hú làng
hú nǎi
hú hú
hú qín
hú bái
hú niǎn
hú fēng
hú kǎn
hú chuáng
hú bù
hú nòng
hú yán
hú běn
hú kè
hú shào
hú qín
hú lù
hú lí
hú gōng
hú táo
hú sān
hú lún
hú bō
hú sāi
hú xǐ
hú xiān
hú piào
hú chě
hú rén
hú hǒng
hú lián
hú liū
hú yǔ
hú jié
hú qìn
hú ér
hú lí
hú zhā
hú jiáo
hú xíng
hú hé
hú yáng
hú chuī
hú lú
hú yè
hú guǐ
hú qiāng
hú cái
hú gǒu
hú shǔ
hú jiǎ
hú yàn
hú lu
hú dǐ
hú qì
hú níng
hú jiǎo
hú mǎ
hú mò
hú lù
hú líng
hú lù
hú yōng
hú chǎn
hú bài
hú wú
hú dòu
hú gǔ
hú diào
hú cháng
hú chá
hú shuō
hú suàn
hú nú
hú tòng
hú tiān
hú yán
hú wéi
hú bì
hú dǎo
hú jiū
hú hùn
hú shān
hú bǐng
hú mò
hú jiāo
hú lú
hú suī
hú zi
hú shéng
hú chá
hú qù
hú yǐ
hú luàn
hú shòu
hú dòng
hú gǒu
hú fú
hú qiāo
hú kǎo
hú fēi
hú xīng
hú rán
hú suī
hú měng
hú guì
hú má
hú chá
hú fú
hú lōu
hú dì
hú guā
hú tóu
hú chòu
hú dào
hú jī
hú jiā
hú shā
hú yí
hú dié
hú chén
hú dài
hú lán
hú chuài
hú zōu
hú chě
hú yuán
hú cāi
hú zuò
hú yuàn
hú píng
hú ná
hú huà
hú shí
hú jī
hú yùn
hú fěn
hú yí
hú rán
hú chuǎng
hú shì
hú tóng
hú jiā
hú mào
hú tu
hú zhěng
hú lè
hú pàn
hú lù
hú lái
hú lǔ
hú jiǎo
hú zhī
hú tán
hú tī
hú nào
hú xū
hú yuè
hú zī
hú chěng
hú lái
hú qìn
hú yuè
hú tòng
hú lóng
hú fēn
hú chán
hú yǎn
hú chú
hú yàn
hú mǔ
hú chàn
hú chái
hú bù
hú qí
hú huā
hú sēng
hú yún
hú tū
hú shū
hú qìn
hú dà
hú chōu
hú qin
hú cháo
hú lǔ
hú lǎo
hú gǎo
hú fēng
hú zuò
hú xì
mán lǔ
qiān lǔ
qiú lǔ
cū lǔ
jī lǔ
xiá lǔ
tú lǔ
rén lǔ
chāo lǔ
cū lǔ
róng lǔ
gé lǔ
qiáng lǔ
suǒ lǔ
zá lǔ
běi lǔ
wáng lǔ
hàn lǔ
qín lǔ
táo lǔ
kòu lǔ
dí lǔ
fú lǔ
xì lǔ
biān lǔ
chóu lǔ
jié lǔ
shōu lǔ
chén lǔ
cái lǔ
bái lǔ
piāo lǔ
jù lǔ
tǎo lǔ
bì lǔ
nì lǔ
huá lǔ
dá lǔ
jiāo lǔ
hú lǔ
hàn lǔ
zhēng lǔ
qióng lǔ
qí lǔ
fǎn lǔ
pú lǔ
tōng lǔ
xūn lǔ
shǒu lǔ
lüè lǔ
jiàng lǔ
qū lǔ
chāo lǔ
nú lǔ
zéi lǔ
chǒu lǔ
zī lǔ
bǔ lǔ
shǒu lǔ
sāi lǔ
shēng lǔ
qīng lǔ
bū lǔ
⒈ 秦汉时称匈奴为胡虏，后世用为与中原敌对的北方部族之通称。
引《汉书·晁错传》：“臣闻汉兴以来， 胡虏数入边地。”
《汉书·王莽传中》：“以新室之威而吞胡虏，无异口中蚤蝨。”
唐李白《子夜吴歌》之三：“何日平胡虏，良人罢远征。”
宋岳飞《满江红·写怀》词：“壮志飢餐胡虏肉，笑谈渴饮匈奴血。”
明王琼《双溪杂记》：“当流贼内乱之时，而胡虏不侵，犹能支也；设使胡虏又大举入寇， 李公等必束手无策矣。”
太平天囯杨秀清萧朝贵《奉天讨胡檄布四方谕》：“予惟天下者上帝之天下，非胡虏之天下也。”
北狄。宋．岳飞〈满江红．怒发冲冠〉词:「壮志饥餐胡虏肉，笑谈渴饮匈奴血。」
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
虏读音：lǔ虏lǔ(1)（名）俘虏(2)（名）。(3)（名）俘虏(4)（名）。(5)（名）古代指奴隶。(6)（名）古代对敌方的蔑称。