hú táo
hú lu
hú jiǎo
hú cáo
hú piào
hú lōu
hú píng
hú yuàn
hú sāi
hú xīng
hú mǎ
hú zhōu
hú jiā
hú hǒng
hú měng
hú tóng
hú chán
hú bō
hú shéng
hú chuáng
hú chú
hú nǎi
hú cáo
hú qìn
hú tū
hú jiǎ
hú qin
hú lài
hú lú
hú níng
hú lán
hú cāi
hú yí
hú shí
hú fú
hú yán
hú chuáng
hú qiāng
hú zhā
hú běn
hú yí
hú chá
hú kǎn
hú rán
hú qìn
hú gǒu
hú xì
hú dá
hú jī
hú bù
hú gǎo
hú dǎo
hú qín
hú fēng
hú hú
hú lù
hú wéi
hú chě
hú dà
hú qín
hú yuè
hú dǐ
hú mò
hú lǔ
hú zhěng
hú jiū
hú lūn
hú cái
hú zi
hú lái
hú lè
hú gōng
hú fēn
hú qiāo
hú rán
hú huā
hú chōu
hú yǎn
hú cháo
hú dào
hú yáng
hú tán
hú dài
hú jī
hú lù
hú chái
hú chǎn
hú diào
hú niǎn
hú luàn
hú yōng
hú shān
hú lú
hú lù
hú xiān
hú lǔ
hú nào
hú shuō
hú chěng
hú qí
hú lún
hú mò
hú tòng
hú chàn
hú rén
hú ná
hú bù
hú dì
hú chě
hú bǐng
hú dòu
hú mào
hú suī
hú yán
hú lù
hú jiāo
hú shū
hú liū
hú dí
hú zī
hú lián
hú ér
hú jiáo
hú fēng
hú jiǎo
hú xǐ
hú tiān
hú sān
hú cháng
hú sūn
hú guǐ
hú bài
hú hé
hú suī
hú lù
hú chá
hú lóng
hú tòng
hú shòu
hú suàn
hú dié
hú zuò
hú dié
hú lǎo
hú yuè
hú líng
hú wú
hú zhī
hú bái
hú sēng
hú lí
hú nòng
hú dòng
hú fēi
hú yàn
hú xū
hú shì
hú bì
hú hùn
hú yǐ
hú chuài
hú kè
hú pàn
hú yǔ
hú zhōu
hú zuò
hú nú
hú xíng
hú lí
hú mǔ
hú yè
hú yún
hú yàn
hú tī
hú qì
hú kǎo
hú guā
hú fěn
hú rán
hú chuǎng
hú shào
hú shā
hú tu
hú guì
hú chén
hú qù
hú chá
hú má
hú zōu
hú làng
hú chòu
hú chuī
hú lái
hú jiā
hú gǔ
hú yùn
hú huà
hú jié
hú shǔ
hú fú
hú yuán
hú gǒu
hú qìn
hú tóu
hú shū
胡吣húqìn
(1).口∶无缘无故或歪曲事实地胡说
英unreasonably hurl (invectives)⒈ 亦作“胡吣”。亦作“胡吢”。胡说。詈词。
引《红楼梦》第七回：“那是醉汉嘴里胡唚。”
《白雪遗音·银纽丝·两亲家顶嘴》：“休胡吢，少嚼牙。”
梁斌《红旗谱》一：“不怕你满嘴胡吣，现有红契在手。”
苗培时《慈禧外传》：“你这小猴崽子，别在这胡吣了！”
北方人称畜类呕吐为「吣」。胡吣，随便用脏话伤人。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
吣读音：qìn吣qìn(1)（动）猫、狗呕吐。(2)（动）〈口〉谩骂。