hú xū
hú suī
hú bài
hú yè
hú yún
hú gǔ
hú tán
hú yǐ
hú kǎn
hú xǐ
hú chái
hú lí
hú rén
hú yuàn
hú cāi
hú lūn
hú qiāng
hú fēi
hú lǔ
hú xì
hú tòng
hú mào
hú cháng
hú mǎ
hú lán
hú sān
hú xíng
hú bì
hú yàn
hú sēng
hú piào
hú qìn
hú shū
hú zi
hú dié
hú chán
hú tu
hú níng
hú huà
hú jī
hú jī
hú yán
hú qí
hú jiā
hú chuài
hú lián
hú qì
hú zhī
hú lái
hú dǐ
hú zuò
hú qín
hú dǎo
hú luàn
hú qìn
hú chōu
hú guǐ
hú nǎi
hú lǔ
hú chá
hú guì
hú dòng
hú chàn
hú yí
hú bù
hú chuáng
hú shào
hú kè
hú chěng
hú cáo
hú fēn
hú qín
hú làng
hú cáo
hú yáng
hú shí
hú fú
hú yàn
hú hùn
hú lu
hú zhěng
hú měng
hú liū
hú jiā
hú qiāo
hú tiān
hú zī
hú gǒu
hú zōu
hú nú
hú jiǎ
hú diào
hú xīng
hú lái
hú kǎo
hú yōng
hú gǎo
hú tī
hú guā
hú jiāo
hú fú
hú bō
hú lú
hú sūn
hú tóu
hú yǔ
hú chá
hú hú
hú jié
hú chén
hú fěn
hú jiǎo
hú qù
hú dòu
hú lú
hú yuán
hú tòng
hú hé
hú qìn
hú niǎn
hú chǎn
hú chá
hú wéi
hú bù
hú fēng
hú sāi
hú dào
hú chuī
hú shuō
hú jiū
hú chě
hú rán
hú lù
hú fēng
hú zhōu
hú dì
hú lù
hú líng
hú nòng
hú zuò
hú shǔ
hú lí
hú lǎo
hú yùn
hú gǒu
hú cháo
hú chě
hú lóng
hú mò
hú píng
hú dài
hú yuè
hú lún
hú lài
hú shì
hú nào
hú lè
hú táo
hú lù
hú lōu
hú gōng
hú bái
hú běn
hú mò
hú shū
hú shān
hú mǔ
hú chòu
hú ná
hú má
hú bǐng
hú cái
hú jiáo
hú rán
hú dí
hú dá
hú ér
hú yí
hú chú
hú chuáng
hú zhōu
hú tóng
hú qin
hú lù
hú zhā
hú rán
hú dié
hú yǎn
hú shéng
hú chuǎng
hú huā
hú shā
hú xiān
hú hǒng
hú suàn
hú dà
hú lù
hú wú
hú yuè
hú yán
hú suī
hú jiǎo
hú pàn
hú tū
hú shòu
⒈ 胡乱调侃。
引元王实甫《西厢记》第三本第二折：“你那隔墻酬和都胡侃，证果的是今番这一简。”
无聊、不经心的调戏。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
侃读音：kǎn侃kǎn(1)（形）〈书〉刚直。(2)（形）〈书〉和乐的样子。