hú chuài
hú jī
hú bù
hú líng
hú niǎn
hú dǐ
hú bù
hú chōu
hú tóng
hú lǔ
hú fēng
hú jiáo
hú chá
hú shí
hú dié
hú chá
hú yuàn
hú chá
hú dòng
hú cháo
hú chǎn
hú jiū
hú cāi
hú tu
hú chòu
hú qiāo
hú shǔ
hú chán
hú sūn
hú xiān
hú lù
hú sēng
hú kè
hú lái
hú nào
hú qiāng
hú chě
hú jiāo
hú huà
hú bì
hú dié
hú hùn
hú lù
hú dá
hú lí
hú fēi
hú wú
hú xū
hú fú
hú gǒu
hú lù
hú hú
hú yí
hú qí
hú jiǎ
hú yè
hú lú
hú luàn
hú chě
hú lù
hú tū
hú yàn
hú rán
hú suī
hú fēng
hú lù
hú lún
hú qìn
hú yún
hú jī
hú guì
hú mǎ
hú lián
hú bái
hú ná
hú dí
hú zhā
hú yùn
hú gǔ
hú jié
hú qù
hú liū
hú lu
hú shì
hú chuáng
hú jiā
hú lǎo
hú cái
hú gǒu
hú shān
hú yǔ
hú shuō
hú bō
hú yuè
hú dài
hú lūn
hú bǐng
hú shòu
hú kǎo
hú yí
hú piào
hú fěn
hú lái
hú zuò
hú mào
hú tòng
hú xì
hú rán
hú má
hú yàn
hú yán
hú qì
hú lóng
hú shū
hú hǒng
hú jiā
hú diào
hú zī
hú cháng
hú sāi
hú lài
hú zhěng
hú guā
hú bài
hú měng
hú táo
hú dì
hú píng
hú lí
hú shào
hú qìn
hú chú
hú nǎi
hú qín
hú dà
hú qìn
hú sān
hú dào
hú chuǎng
hú fēn
hú běn
hú lōu
hú yáng
hú fú
hú gōng
hú rán
hú rén
hú hé
hú mò
hú shū
hú zōu
hú gǎo
hú mò
hú wéi
hú yuè
hú huā
hú guǐ
hú chuáng
hú dòu
hú xíng
hú mǔ
hú xīng
hú yǎn
hú cáo
hú níng
hú ér
hú chái
hú lǔ
hú xǐ
hú qín
hú tiān
hú pàn
hú nòng
hú nú
hú suī
hú jiǎo
hú lú
hú chěng
hú tī
hú yán
hú zuò
hú yuán
hú zhōu
hú lè
hú zhōu
hú chuī
hú shéng
hú chàn
hú zi
hú lán
hú yǐ
hú làng
hú tán
hú chén
hú cáo
hú suàn
hú zhī
hú jiǎo
hú qin
hú yōng
hú tòng
hú kǎn
hú tóu
hú dǎo
hú shā
yí lún
dà lún
chū lún
mǒ lún
shū lún
nǐ lún
jué lún
bó lún
tiān lún
kù lún
sān lún
bù lún
yì lún
qí lún
miè lún
cháo lún
yǒu lún
hǎn lún
lí lún
wú lún
cháng lún
suǒ lún
zéi lún
bǐ lún
yí lún
bá lún
wǔ lún
qún lún
guàn lún
jué lún
shì lún
gù lún
luàn lún
jiā lún
yīng lún
gá lún
yán lún
tóng lún
nì lún
dào lún
jiào lún
míng lún
dú lún
xiāng lún
chāo lún
dūn lún
yì lún
chóu lún
hú lún
shēng lún
líng lún
yì lún
shì lún
sī lún
lián lún
fán lún
duó lún
děng lún
rén lún
qún lún
mài lún
chái lún
jǐ lún
qīng lún
shī lún
同“[.好工具]囫囵”。
⒈ 同“囫圇”。整个儿的；混沌。
引元乔吉《小桃红·楚仪来因戏赠之》曲：“许多时，口儿里不道箇胡伦字。”
元乔吉《满庭芳·渔父词》曲：“闲来得觉胡伦睡，枕著蓑衣。”
明无名氏《乐毅图齐》第三折：“烧了些黑没促虎将，煨着些胡伦皱龙驃。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
伦读音：lún伦lún(1)（名）人伦：～常｜五～｜天～。(2)（名）条理；次序：～次。(3)（名）同类；同等：不～不类｜比拟不～｜英勇绝～。(4)（名）（Lún）姓。