hú sēng
hú xīng
hú dié
hú sāi
hú dà
hú mǔ
hú chě
hú suī
hú diào
hú fěn
hú qiāng
hú hú
hú yuè
hú lái
hú dá
hú chuài
hú huà
hú yè
hú rán
hú píng
hú tóu
hú bì
hú lú
hú chàn
hú ér
hú lù
hú shān
hú xǐ
hú chán
hú hé
hú xū
hú zōu
hú huā
hú guā
hú zi
hú pàn
hú jiǎo
hú shū
hú chá
hú qìn
hú chěng
hú fēi
hú lōu
hú bù
hú wéi
hú cháng
hú yàn
hú kǎo
hú chú
hú suī
hú yí
hú líng
hú mò
hú lài
hú mào
hú jiǎ
hú yǐ
hú tán
hú qín
hú lūn
hú lù
hú yuàn
hú lóng
hú dài
hú shā
hú lǔ
hú nú
hú fú
hú dǐ
hú qiāo
hú bài
hú tu
hú hùn
hú yán
hú shí
hú lù
hú niǎn
hú dào
hú qìn
hú nào
hú qù
hú lǔ
hú chá
hú qí
hú xì
hú jiā
hú jiáo
hú hǒng
hú lù
hú nòng
hú tī
hú cái
hú zhī
hú gǒu
hú bō
hú lí
hú chái
hú jié
hú piào
hú lún
hú lái
hú jiā
hú yuán
hú zhā
hú cáo
hú fēng
hú chōu
hú tiān
hú shòu
hú cáo
hú yáng
hú níng
hú tòng
hú yǔ
hú zuò
hú guǐ
hú mò
hú bù
hú yàn
hú dòng
hú qì
hú nǎi
hú lí
hú chuáng
hú qin
hú zhōu
hú shì
hú yōng
hú cháo
hú dì
hú rán
hú má
hú luàn
hú bǐng
hú měng
hú dòu
hú tóng
hú shéng
hú chòu
hú jī
hú wú
hú lán
hú chuáng
hú zī
hú yǎn
hú liū
hú tū
hú lè
hú yán
hú chǎn
hú gōng
hú chuǎng
hú rán
hú zhōu
hú yí
hú xíng
hú shū
hú cāi
hú mǎ
hú qín
hú guì
hú zuò
hú yùn
hú sūn
hú gǒu
hú gǎo
hú chén
hú chě
hú shào
hú suàn
hú qìn
hú dǎo
hú sān
hú ná
hú tòng
hú zhěng
hú lǎo
hú jī
hú kè
hú yuè
hú chuī
hú kǎn
hú jiū
hú fēn
hú fú
hú lù
hú chá
hú bái
hú fēng
hú lián
hú dié
hú yún
hú jiāo
hú làng
hú rén
hú lu
hú shuō
hú xiān
hú táo
hú jiǎo
hú běn
hú lú
hú gǔ
hú shǔ
hú dí
⒈ 草名。
引《尔雅·释草》“菤耳、苓耳” 晋郭璞注：“《广雅》云：枲耳也。亦云胡枲……形似鼠耳，丛生如盘。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
枲读音：xǐ枲xǐ（名）大麻的雄株；只开花；不结果实。