hú guā
hú luàn
hú yún
hú xíng
hú qiāng
hú lóng
hú chú
hú qìn
hú shū
hú chuài
hú yōng
hú chě
hú wú
hú dǎo
hú yǎn
hú táo
hú yí
hú guǐ
hú yàn
hú dà
hú chá
hú bō
hú yí
hú jiū
hú chěng
hú yán
hú pàn
hú huā
hú jiáo
hú fēng
hú bái
hú dài
hú chě
hú qìn
hú bài
hú níng
hú shān
hú zhěng
hú suàn
hú chuáng
hú yè
hú qì
hú lái
hú cái
hú yǔ
hú chuī
hú cháng
hú qù
hú yǐ
hú lú
hú hé
hú fěn
hú lún
hú lí
hú tán
hú tóng
hú yuè
hú jié
hú lí
hú shéng
hú xǐ
hú lù
hú yùn
hú zuò
hú fú
hú dòng
hú cáo
hú chá
hú běn
hú lǔ
hú wéi
hú lu
hú sān
hú qin
hú jiǎ
hú gǒu
hú tòng
hú má
hú rán
hú chá
hú jiǎo
hú fēng
hú tū
hú jī
hú diào
hú shā
hú qín
hú chōu
hú chàn
hú shū
hú guì
hú suī
hú gǔ
hú mǔ
hú dí
hú mǎ
hú hùn
hú nòng
hú tī
hú tiān
hú qìn
hú dǐ
hú xū
hú jiā
hú zhā
hú bù
hú gǎo
hú nào
hú lù
hú tu
hú shǔ
hú hǒng
hú zi
hú zhī
hú dòu
hú cháo
hú chén
hú dào
hú lán
hú chǎn
hú shì
hú chòu
hú fú
hú tóu
hú gōng
hú xīng
hú mào
hú kè
hú lú
hú qiāo
hú yuè
hú yuàn
hú kǎo
hú dié
hú kǎn
hú cáo
hú líng
hú yáng
hú lè
hú liū
hú bù
hú qí
hú sāi
hú mò
hú měng
hú chái
hú shào
hú chuǎng
hú xì
hú yàn
hú shuō
hú rén
hú shí
hú cāi
hú lūn
hú xiān
hú fēi
hú lài
hú gǒu
hú piào
hú lǔ
hú chán
hú nú
hú lù
hú nǎi
hú jiǎo
hú rán
hú jī
hú lù
hú chuáng
hú yán
hú zōu
hú yuán
hú lái
hú lōu
hú ná
hú sūn
hú huà
hú làng
hú zuò
hú dá
hú lǎo
hú jiā
hú qín
hú zhōu
hú lù
hú bǐng
hú lián
hú niǎn
hú ér
hú mò
hú dié
hú dì
hú suī
hú zhōu
hú hú
hú jiāo
hú tòng
hú fēn
hú zī
hú shòu
hú píng
hú bì
hú sēng
hú rán
⒈ 胡子。
引王鲁彦《狗》：“‘时间’是我们少年人的仇敌。越望它慢一点来，好让我们少长一根胡髭，它却越来得迅速。”
沙汀《医生》：“中医彭春山是个瘦小老人。面色白净，胡髭浓黑。”
丁玲《太阳照在桑干河上》三：“﹝钱文贵﹞人没三十岁就蓄了一撮撮胡髭。”
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
髭读音：zī髭zī（名）嘴上边的胡子。