hú guǐ
hú shòu
hú qín
hú lí
hú zi
hú qiāng
hú nòng
hú bō
hú qin
hú tòng
hú cháo
hú bù
hú tóu
hú nào
hú tòng
hú rán
hú shào
hú lán
hú jiā
hú gōng
hú nǎi
hú kǎn
hú chú
hú bái
hú chá
hú piào
hú jiā
hú gǒu
hú tiān
hú chàn
hú hǒng
hú rán
hú dà
hú chá
hú běn
hú měng
hú qín
hú qí
hú hú
hú tū
hú hé
hú níng
hú shì
hú chén
hú zuò
hú ná
hú mào
hú chòu
hú chuài
hú yùn
hú zhī
hú shǔ
hú zī
hú chuǎng
hú wú
hú yǐ
hú lóng
hú liū
hú rén
hú yún
hú gǒu
hú lù
hú yǔ
hú zhōu
hú yí
hú jiāo
hú shū
hú ér
hú qìn
hú fěn
hú shān
hú fēng
hú diào
hú chě
hú chě
hú tóng
hú xì
hú guā
hú líng
hú qù
hú dài
hú bǐng
hú dǎo
hú yí
hú mò
hú yè
hú kè
hú lǔ
hú luàn
hú sūn
hú chuī
hú gǎo
hú yuàn
hú sān
hú lù
hú mǎ
hú lu
hú nú
hú qì
hú lōu
hú cái
hú dí
hú lú
hú píng
hú niǎn
hú yuè
hú shéng
hú chěng
hú qìn
hú lè
hú zuò
hú tán
hú jiǎ
hú zōu
hú jiǎo
hú jiáo
hú bù
hú lǎo
hú xīng
hú lài
hú chá
hú zhōu
hú chán
hú lù
hú fēi
hú sēng
hú zhěng
hú lián
hú jié
hú suàn
hú fú
hú yōng
hú fēn
hú jī
hú shū
hú qiāo
hú bài
hú dòng
hú shā
hú yáng
hú yuè
hú lú
hú jiū
hú xū
hú qìn
hú lái
hú chuáng
hú chǎn
hú shuō
hú chōu
hú táo
hú jī
hú xíng
hú huā
hú dào
hú yán
hú xǐ
hú mǔ
hú dá
hú dòu
hú gǔ
hú dì
hú yàn
hú guì
hú pàn
hú hùn
hú sāi
hú kǎo
hú lún
hú suī
hú lái
hú huà
hú shí
hú yuán
hú làng
hú cāi
hú má
hú zhā
hú yán
hú yàn
hú lí
hú xiān
hú cáo
hú wéi
hú rán
hú chuáng
hú dǐ
hú yǎn
hú lù
hú tu
hú fēng
hú dié
hú lūn
hú cáo
hú tī
hú mò
hú jiǎo
hú chái
hú dié
hú cháng
hú suī
hú fú
hú lǔ
hú lù
hú bì
⒈ 指剪而未尽的或刚长出来的又短又硬的胡子。
胡hú(1)（名）古代泛称北方和西方的少数民族：～人。(2)（形）古代称来自北方和西方少数民族的（东西）；也泛指来自国外的（东西）：～琴｜～桃｜～椒。(3)姓。(4)（副）表示随意乱来：～闹｜～说。(5)（代）〈书〉疑问词；为什么；何故：～不归？(6)（名）胡子：～须。
茬读音：chá茬chá(1)（名）（～子）农作物收割后留在地里的茎和根：麦～儿｜刨～子。(2)（量）指在同一块地上；作物种植或生长的次数；一次叫一茬：换～｜调～。(3)同‘碴儿’。